Solveig van Mourik – van der Bruggen, Gemeenteraadslid in Breda namens de PvdA
Meest romantische* zin uit een liedje van dit moment:
Girl, my love’s gonna last just as long as my high… and I’m high all day… every day… (Snoop Dogg, My Medicine, 2008)
*) Nu zijn mijn opvattingen over romantiek enigszins aangepast door ruim tien jaar samenzijn met MijnLief, waarbij zijn tedere opmerking ‘Zullen we romantisch samen een scanner kopen?’ toch wel de kroon spant 
Ik had vanavond om 7 uur bij de tandarts, om kwart over 7 in de raadszaal (voor een extra raadsvergadering) en om half 8 bij de fractie moeten zijn. Op zich een strak schema, maar als alles en iedereen meewerkte, zou ik het prima moeten kunnen redden. Helaas stak daar iemand een stokje voor. In Rotterdam kregen we te horen dat we niet verder zouden rijden, in verband met een aanrijding met een persoon bij Lage Zwaluwe – ze zijn wel helder over de oorzaak van vertragingen bij de NS tegenwoordig . Omrijden via Utrecht…. Gelaten liep ik naar het andere perron en belde ondertussen de tandarts af, meldde mijn fractie dat ik de raadsvergadering niet zou halen en wat later zou komen op de fractievergadering en stapte in de bomvolle trein naar Utrecht. Tijdens de 2 uur durende treinreis van Rotterdam naar Breda via Utrecht en Den Bosch bedacht ik me – onder andere –, dat we de hele zomer geen vertraging van dit type hebben gehad, terwijl dit al de derde keer was deze week. Het klinkt misschien cru, maar ik vind het heel typisch dat nu de blaadjes weer van de bomen vallen, mensen weer spontaan voor de trein springen. Ik begrijp dat sommige mensen het leven niet meer zien zitten, maar kies daar dan een ander middel voor dan treinknuffelen? Dat is wel zo prettig voor de machinist (én mijn schema)….
Update @ 02/10/2008: De SP wil de vrije verkoop van paracetamol aan banden leggen, omdat mensen daar zelfmoord mee kunnen plegen. Afgezien van het feit dat men wel heel veel paracetamolletjes in moet nemen om een beetje te overlijden, zou men om diezelfde reden treinen, hoge gebouwen, bruggen, touwen, scherpe voorwerpen, badkuipen, snelwegen, ovens en het gehele oeuvre van Damian Rice moeten verbieden!
Kunnen jullie niet een beetje doortappen?’ ‘Hallo, we staan hier al uren te wachten!’ Topdrukte op BredaBeats en de dorstige bezoekers werden ongeduldig. Een bijdehandje die net zijn bestelde drankjes had gehad, klaagde: ‘Er moeten 2 vingers schuim op, tap maar een nieuw biertje!’ Moe flapte ik eruit: ‘Als je het zo goed weet, kom dan helpen. We komen vrijwilligers tekort’. Ineens was hij stil. ‘Zijn jullie vrijwilligers dan?’ Toen ik bevestigend antwoordde, bood hij zijn excuses aan, omdat hij had gedacht dat we betaalde luilakken waren. En hij bleek niet de enige. Zodra mensen horen dat dit hele festival draait op vrijwilligers, zijn ze ineens een stuk vriendelijker. Volgend jaar hangen we een banner boven de bar: ‘Wij doen dit vrijwillig. Heb je klachten, help dan mee!”
Ik draaide voor het 6e jaar – ik weet het niet helemaal zeker, maar zoveel verschillende CREW-shirtjes heb ik in de kast liggen in mijn maat – de eerste dienst op zondag (en de tweede trouwens ook, want ze kwamen mensen tekort) op het Breda Beats terrein. (Helemaal vrijwillig is het trouwens niet, aanmelden is na zoveel jaar niet meer nodig, we worden gewoon ingepland. Als we echt niet meer willen of kunnen helpen moeten we ons gewoon ruim op tijd afmelden. Zodoende staat de helft van de groep al enkele jaren op De Zondag achter de bar bij Breda Beats. Maar dit terzijde.)
Het was een mooie, drukke, geslaagde editie, met prima DJ’s. ‘sMorgens rustig uitkateren in de geur van verschraald bier op de minimal klanken van T.I.M.. Lekker wakker worden en op gang komen bij Dacato. Tijdens de funky house set van JF Sebasitian was het enorm aanpoten – de drankjes waren niet aan te slepen! Na een snel hapje eten weer, hop, keihard bikkelen ondersteund door de snoeiharde beats van het avondprogramma. Frank Kvitta was de bom, maar Partyraiser spande de kroon qua beats per minute. Één van de oudere barmannen heeft nog ‘De Vlieger’ van Hazes aangevraagd, maar die werd helaas niet gedraaid Hieronder een kleine impressie van de afsluiter, met aankondiging van good old MC Herman:
Er komt een moment in je leven dat je je realiseert, dat je ouders echt oud worden. Met alle fysieke ongemakken van dien. Bij ons mam is dat proces al even gaande. U noemt een (chronische) aandoening en zij heeft hem. Gelukkig hoeft ma voor de uitoefening van haar moedertaken alleen geestelijk in goede conditie te zijn. In haar taakomschrijving staan goede gesprekken, knuffelen, advies bij koken en alle overige moederdingen. Pa doet de fysieke ondersteuning, in de meest brede zin van het woord en inclusief fietsreparaties. Hij is bijna 63, en sinds hij met vroegpensioen is, drukker dan ooit. Bestuur hier, vrijwilliger daar en alles met de fiets, door weer en wind. Als we samen wandelen, dan is hij degene die me er door heen sleept als ik een dipje, geen zin meer of een blaar heb. Grijnzend loopt hij me er uit. Tot vannacht.
Ik merkte rond de 10 km van de 80 van de Langstraat, dat hij wat instabiel liep. Pas 10 km later gaf pa eindelijk toe, dat hij zich niet helemaal lekker voelde. Toen we op 25 km bij een post een kopje soep aten, werd pa niet goed. Hij ging grauw, zwetend en misselijk op de grond zitten. Ik riep een EHBO-er erbij en we brachten hem naar binnen. Geen hartaanval, gelukkig, maar hij kon echt niet verder lopen. Pa probeerde me nog ervan te overtuigen, dat ik door moest lopen, maar de EHBO’er wilde dat ik bleef. Een uur later, toen MijnLief er was om hem op te halen, ben ik met hen meegreden. Alle wandelaars waren al voorbij, de toeschouwers weg en mijn zin om te lopen ook. De Langstraat ligt er volgend jaar ook nog, samen uit, samen thuis. Pa belde me net op, het ging weer beter met hem. Morgen gaat hij naar de dokter, en dat ik hem niet uit gelopen heb, vond hij nergens voor nodig. Zo ken ik hem weer.
Vannacht had ik een reality check. Ook mijn pa wordt ouder, en er komt een moment dat hij me niet meer keer bij kan benen bij het wandelen. Ik hoop dat dat moment nog ver weg is. We moeten volgend jaar – en de jaren erna – nog de Vierdaagse en de 80 lopen!
Vandaag zouden we sowieso de Haagse Beemden in gaan om te canvassen, maar nu hadden we er een extra missie bij. Ik en Miriam zijn met de voorzitter van het BEKOM kris-kras door de wijk gefietst om nog eens met eigen ogen zien waar de parkeerproblematiek het ernstigst is en mijn fractiegenoten hebben tijdens het canvassen aan de mensen gevraagd of zij überhaupt parkeerproblematiek ervaren in hun buurt en of zij daar dan (creatieve) oplossingen voor hadden. Wat absoluut duidelijk werd, is dat parkeren in de Haagse Beemden de gemoederen absoluut bezig houdt. En ook dat de problemen een combinatie van én te weinig plekken én slecht onderhoud van bijvoorbeeld de bestaande parkeerhofjes én een gedragsprobleem is. Dat maakt het wel gecompliceerd. De lange termijn oplossing van deze parkeerproblematiek moet dan ook worden gezocht in verschillende stappen en in heel goed overleg tussen gemeente en de wijk. Met een constructieve houding vanuit de gemeente en de wijk moet het mogelijk zijn om op korte termijn tientallen extra parkeerplekken te creëren in bepaalde delen van de wijk. Maar die korte termijn aanpak zal alleen resultaat gaan hebben als het parkeergedrag van veel bewoners verbeterd en de controle daarop weer strenger wordt.
Update @ 15/09/2008: Artikel in BN/deStem
Ons mam sms’te me na de raadsvergadering: ‘Goed gedaan, chapeau! Je zag er erg goed uit, mooie blouse, vervelende vvd’er’. Ons mam sms’t me wel vaker tijdens of na een raadsvergadering, vaak met moederlijke opmerkingen als ‘niet zo geeuwen’, ‘je haar zat erg goed’ of ‘leuke oorbellen’ – en mijn favoriet: ‘geen idee waar dit over ging, maar jouw bijdrage kwam goed over’. Vanavond moest ik hartelijk lachen toen ik haar berichtje las, natuurlijk om haar toevoeging over de vvd’er. Ik sms’te nog terug, dat dit een gewoon principieel meningsverschil is tussen de PvdA en VVD en dat wij het buiten de vergaderingen prima met elkaar kunnen vinden, maar het mocht niet baten. Ons mam sms’te terug ‘Ja, dat kan wel zo zijn, maar hij is echt …’
Net als in de commissievergadering, vond de VVD namelijk ook tijdens deze raadsbehandeling dat klimaatbeleid geen zaak is van lokale overheden, terwijl de PvdA nog steeds vindt, dat een beter klimaat bij jezelf begint. En welke (tegen)argumenten ik ook gebruikte: economische (duurzame ondernemingen scoren beter bij pensioenfondsen), maatschappelijke (een goed leefklimaat trekt meer mensen en bedrijven aan) of milieutechnische, de VVD was niet van zijn standpunt af te brengen. En ik ook niet. Noch de andere fracties. Het leverde een leuk debat op, maar niemand veranderde van mening. De Klimaatvisie heeft het gehaald – en nu is het wachten op de behandeling (nog dit najaar) van de eerste van de zes (6!) uitvoeringsprogramma’s.
Ik heb er zin in – en ons mam ook!
Twee jaar geleden ontstond het idee om met de PvdA-fractie mee te doen aan de Singelloop onder het motto ‘Ren je Rood ’. Aangezien ik niet zo van het rennen – tenzij op hoge hakken – maar meer van het wandelen ben, wierp ik me op als assistent van de teammanager. Sporters kunnen niet zonder goede begeleiding, nietwaar? Maar, sportief als ik ben, zei ik, dat wanneer er een kortere afstand dan 7,5 km in de bedrijvenloop opgenomen zou worden, ik mee zou doen. Aangezien al sinds het bestaan van de bedrijvenloop 7,5 km de kortste afstand was, gokte ik dat ik met die opmerking wel safe zou zitten.
Helaas. Resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst, zo bleek dit jaar. Er is 5 km. Dus – een vrouw, een vrouw, een woord, een woord – ik doe mee. Om hem uit te lopen en dit in een enigszins acceptabele tijd te doen, ben ik gaan trainen. Met gezonde tegenzin loop ik nu elke zondagmorgen het rondje. In het begin kwam dit neer op 2 minuten hobbelen – ik wil het niet eens rennen noemen – gevolgd door 5 minuten wandelen. Ondertussen zijn de zaken omgedraaid en wil ik de hoofdactiviteit al bijna onder de noemer joggen plaatsen. Leuk vind ik het niet. Ik kan mentaal gewoon niet langer dan die 5 minuten joggen, maar ik zet door. Het enige voordeel wat ik tot dusver ontdekt heb, is dat het wel iets heeft om in een langzaam ontwakende binnenstad rond te hobbelen. Ach, zo lang ik stevige techno op de oortjes heb en me niet gek laat maken door mijn mederenners of het publiek, moet ik het kunnen redden.
Dus als u zondag 5 oktober aanstaande tussen 11 en half 12 een blondine met rode pet, rood shirt en rode konen langs ziet wandelen of joggen: gelieve niet aan te moedigen, niet te storen en zeker niet uitlachen!
Omdat deze beantwoording zoveel wedervragen opriep – met name over de constatering dat er volgens het college geen parkeerprobleem is, terwijl de bewoners daar heel anders over denken – heb ik gisteren tijdens de commissievergadering aan de wethouder gevraagd, hoe het komt dat er zo’n verschil in mening bestaat tussen de wethouder en de bewoners. Daarnaast heb ik aangegeven dat de beantwoording geen recht doet aan het proces, de langdurige inzet van het BEKOM en de door hen aangedragen oplossingen. Toen de wethouder geen bevredigende reactie op mijn vragen gaf, heb ik gevraagd of dit onderwerp geagendeerd kon worden voor de volgende vergadering van de commissie.
Op 21 oktober zullen we dit onderwerp inhoudelijk gaan behandelen. Ter voorbereiding zullen ik en Bart Vos (D66) in overleg met het BEKOM een korte voorbereidende notitie schrijven als onderlegger voor de discussie in de commissievergadering. Wordt ongetwijfeld vervolgd…
Update @ 05/09/2008: Artikel in BN/deStem
Vanavond, in de vergadering van de raadscommissie Milieu en Mobiliteit, behandelden we de visienota Steek positieve energie in het Klimaat. Deze visie voor het Bredase klimaatbeleid is een verplicht stuk – een uitvloeisel van het Klimaatakkoord tussen VNG en Rijk, wat weer voortkwam uit het werkprogramma Schoon en Zuinig van VROM, wat op zijn beurt weer opgelegd was door Brussel, die zich aan de afspraak hield die in 1997 in
Kyoto was gemaakt… – maar daarom niet minder belangrijk of vooruitstrevend. Het is een heldere visie geworden, waarin de balans is gevonden tussen mens, milieu en economie en waarin concrete doelen geformuleerd staan.
Ik ben opgegroeid met de slogan ‘een beter milieu begint bij jezelf’ en de Gemeente geeft in deze visie de uitwerking van deze slogan door ook zélf het goede voorbeeld te geven. Dat is belangrijk, want voor veel mensen is het klimaat een ver van hun bed show. De PvdA stelt voor dat u bijvoorbeeld op speelse wijze, we denken aan wedstrijden tussen straten, scholen of bedrijven, het Bredase klimaatbeleid zichtbaarder maakt voor de mensen in de stad.
Laten we eerlijk zijn, energiebesparing is niet alleen goed voor het klimaat, maar met name voor de lagere inkomens ook goed voor de portemonnee. De enerigielasten gaan de komende jaren stijgen en daarom vind de PvdA het belangrijk dat bestaande woningen aangepast worden. De PvdA blijft wijzen op energiebesparing voor (huur)huizen: lastenverlichting én goed voor het klimaat.
Ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat sommige partijen het nut niet inzien van lokaal klimaatbeleid – maar vermoedelijk snappen zij op hun beurt niet waarom wij als Partij van de Arbeid daar zo vóór zijn. Tja, een dak boven het hoofd en brood op de plank alleen zijn niet voldoende: betaalbare energielasten, droge voeten, schone lucht en voldoende groen zorgen voor een leefbare stad, waar mensen graag willen wonen en werken.
Op onverklaarbare wijze ontaardde het debat bijna in een discussie over kernenergie, maar dit werd gelukkig in de kiem gesmoord door de wethouder…
Update @ 03/09/2008: Artikel in BN/deStem
48 | M.Sc.Geology | smiley | suikervrij | Breda | techno | married | PvdA | Gemeenteraad | walks | tasjes!
Small print: This blog represents my personal opinion only, which might be completely different from my political party's, the city council's or public opinion! I reserve the right to change my personal opinion 180 degrees if informed properly. Please keep in mind that people or events might be real, slightly exaggerated or completely fictional products of Solly's imagination. No worries, she takes her pills ;D
You are currently browsing the Solly as a Rock!! blog archives for september, 2008.
Copyright: Solveig van Mourik - van der Bruggen 2004-2024
