Archive for november, 2009

donderdag, 26 november 2009

Rondhangen

 

Hangen in Dirk-Jan stijl...

‘sMiddags tijdens de PvdA Breda Dag van de Wijkveiligheid had ik een gesprek met Joyce en Katja van het Samen Er Tegenaan (SET) team van Surplus Welzijn.

Het SET-team heeft 2 doelen: ze wordt ingeschakeld bij (hang)jongerenoverlast (mits geen criminaliteit) én doet aan individuele hulpverlening (het zgn contactteam). In het eerste geval werken ze bemiddelend en/of als intermediair (tussen wijkagenten, jongerenwerkers, jongeren en wijkbewoners). Ze wijzen de jongeren er op dat ze overlast veroorzaken – vaak realiseren ze zich dat niet! – en ze brengen de buurtbewoners met hangjongeren in contact. Vaak is wederzijds begrip al voldoende om de overlast te verminderen of te laten verdwijnen. Soms wordt er samen met jongeren gekeken of er een alternatief is, zoals een openstelling van een jongerencentrum of wordt er een overdekte hangplek gecreeëerd (zoals gisteren nog bij de Scheldestraat).

De individuele hulpverlening gebeurt vaak vanuit het PCO overleg van het Veiligheidshuis. Daar ‘krijgen’ ze vaak de jongeren, die nog niet urgent genoeg zijn voor andere instanties zoals jeugdzorg, of waarvoor nog geen concrete hulpvraag bestaat. Aangezien het contactteam niet gebonden is aan protocollen, kunnen ze preventief in actie komen. Ze gaan op huisbezoek en maken de jongeren ‘warm’ voor hulp. Als advies aan de PvdA gaven ze mee: Kom los van de protocollen en doe wat nodig is! Onderneem preventief actie, zonder directe hulpvraag.

Aangezien jongeren overdag niet hangen – als het goed is zitten ze op school of op hun werk – kon ik niet mee het veld in. Dat heb ik vanavond wel gedaan. Als onderdeel van een (verlengde) pilot in samenwerking met de politie, wordt het SET-team op dinsdag- en donderdag ingeschakeld om op (jongeren)overlast meldingen af te gaan, in plaats van de agenten. Normaal gebeurd dit op de scooter, maar vanwege het weer werd vanavond de auto genomen. Gelukkig, want ik heb sinds halverwege de jaren 90 van de vorige eeuw niet meer op een scooter gereden…

Er waren geen overlastmeldingen, dus hebben we enkele bekende hangplaatsen bezocht – maar het werd als snel duidelijk dat het vanwege de stortregen een rustige avond zou gaan worden. Tijdens de rit vertelden Joost en Lieneke meer over de werkwijze van SET, de netwerken die ze gebruiken en de korte lijnen met bijvoorbeeld gebiedsbeheerders, wijkagenten en het straatteam van Novadic Kentron. Daarna zijn we naar Jongerencentrum Galaxy in de Haagse Beemden gegaan – voor een bakje koffie én om meer te horen over het autocrossproject dat daar door en met bezoekers van het jongerencentrum is opgezet.

Weer terug op het Surplus-kantoor heb ik Joost en Lieneke bedankt voor de interessante avond. Meteen werd ik uitgenodigd om in de zomer nog een keer mee op pad te gaan: “Dan is het een stuk drukker buiten!” Staat genoteerd!

ps. Lees hier meer over 10 jaar SET.

vrijdag, 20 november 2009

Omen sit Nomen

 

Sinds ik bijna drie jaar geleden getrouwd ben, krijg ik regelmatig de vraag: “Hoe heet je nu eigenlijk?” Waarop ik dan altijd glimlachtend antwoord: “Solveig”. Na enkele diepe zuchten en rollende ogen volgt dan de obligate vervolgvraag: “Nee, qua achternaam?” Als ik dan naar eerlijkheid en volledigheid antwoord “Van Mourik – Van der Bruggen” zijn er twee mogelijke reacties. OF ik kukel vele treden van de emancipatieladder (terwijl manlief altijd bonuspunten scoort, omdat hij mijn achternaam voorafgaand aan de zijne heeft aangenomen) OF men vindt dat ik moet kiezen voor één van de twee, want dit is toch veel te lang?

Pardon?! Te lang?! Tsk! De achterliggende symboliek van de naam van mijn vader gecombineerd met die van mijn man blijkt niet iedereen te begrijpen. Te lang, blijft het oordeel. Snapjetochwel, niet te onthouden. Punt. Maar, uh, waarom kan ik dan niet gewoon Solveig heten. Niets erachter, alleen Solveig. Dat is MIJN naam. Zo’n gek idee is dat toch niet? Denk aan Pele, Leonardo, Ronaldo, Vennegoor of Hesselink: als het bij voetballers kan, waarom dan niet bij het gewone voetvolk?!

maandag, 16 november 2009

Stadsgesprek Wijkveiligheid

 

Aantekeningen maken op tafel!

Als raadslid ga ik graag naar Stadsgesprekken. Stadsgesprekken zijn bijzondere ontmoetingen in allerlei vormen over een verscheidenheid aan onderwerpen op bijzondere momenten en locaties. Iedereen kan meedoen aan een stadsgesprek en de insteek is positief. Dus toen ik een uitnodiging ontving om mee te doen aan het Stadsgesprek over Wijkveiligheid in Electron, ging ik daar graag op in!
Wat maakt uw wijk veilig? Een veilige omgeving is belangrijk voor een mens, want dan is het pas mogelijk om vrijuit te bewegen en initiatieven te nemen. Wanneer voelt u zich veilig in uw wijk? Hoe levert u een bijdrage aan de veiligheid in uw wijk? Wie of wat zou u kunnen helpen om de wijk veiliger te maken?

Dit was de eerste, oriënterende avond. Er waren veel verschillende mensen, veel professionals van de Dag van de Wijkveiligheid aanwezig. We gingen in 7 groepen uiteen om te praten over waar we aan denken bij ‘Wijkveiligheid’, persoonlijke verhalen te vertellen over onze bijdrage aan veiligheid én uiteindelijk tot nieuw onorthodoxe ideeën te komen.

Aan onze tafel ging het vooral over hangjongeren en hoe inrichting van de buitenruimte (wijk)veiligheid kan bevorderen. Waarderend vernieuwen blijft een leuke, inspirende manier om met elkaar tot ideeën te komen. Leuk: we kregen aan het begin een lege (gefrankeerde) ansichtkaart mee, die we aan iemand moesten sturen, om daarop onze ervaring van de avond te schrijven én die persoon uit te nodigen voor het volgende stadsgesprek over wijkveiligheid in het voorjaar. Ik nodigde een partijgenoot uit, en vroeg haar mee te denken over een “Vrouwenschouw” van de openbare ruimte. Ik zal wel weer op mijn donder krijgen van über-feministen, maar veel vrouwen denken anders over ‘gezellige’ bosjes, ‘veilige’ tunneltjes en vrijliggende slechtverlichte fietspaden dan mannen….

Een aantal ansichtkaarten werd voorgelezen door deelnemers. Indringend was die van de buurtvader, die de kaart stuurde naar de buurman van het wijkgebouw Geeren-Noord (die hen niet kende maar wel met een scheef oog aankeek) om eens kennis met elkaar te maken…

Film binnenkort op – de net niet e-participatie-award-winning interactieve website van de Gemeente: www.breda-morgen.nl

zondag, 15 november 2009

Pleidooi

 

“Komt er weer eens iets inhoudelijks op je blog?” vroeg iemand me in een schorsing van de Begrotingsbehandeling. “Er staat op dit moment meer vorm dan inhoud op, en dat lijkt me niets voor jou…” Een waar punt. Dus, bij deze: inhoud.

Ik ben niet zo van de waan van de dag, scoren en hijgerige politiek. Ik ben van de nuance, eerst alle kanten van het verhaal horen en dan pas vragen stellen aan het College – of mijn mond houden. In de afgelopen periode zijn er een aantal zaken politieke items of brekend nieuws geworden, waarbij maar één kant van het verhaal is belicht. Natuurlijk moet je naar mensen luisteren, maar dan wel naar alle mensen, en niet alleen naar de luidkeels roependen. Vaak is er ook nog een zwijgende meerderheid. Ik heb meer dan eens te horen gekregen, dat ik – dus de PvdA – de eerste of soms de enige was die naar de andere kant van het verhaal informeerde.

Hoor en wederhoor is de basis voor goede politieke meningsvorming, maar te vaak gaan politici – en media – voor de quick fix. Scoren! Kijk eens hoe goed we luisteren! Hoe snel we reageren! We zitten er bovenop! U roept, wij roepen ook!

Vorm gaat tegenwoordig vaak boven inhoud in de actuele politiek, hoor staat boven wederhoor, maar ik wil daar niet aan meedoen.

woensdag, 11 november 2009

Joss Stone

 

Foto: © Anneke Ruys (www.muziek.nl)

“Wil je kaarten winnen voor een exclusief concert van Joss Stone, sms dan nu Joss naar 3333″ Joss Stone, lekkere soul, heb al haar cds, heeft de weg vrijgemaakt voor de Amy’s, Adele’s, Duffy’s en noem het maar op, het is maandagochtend, doe eens gek… kortom: ik sms’te “Joss! Joss! Joss!”… en hoorde op de radio hoe iemand anders werd gebeld. Jammer.

Tot ik op vrijdagmiddag werd gebeld. “Je spreekt met Wouter, van 3FM. Je hebt ‘Joss! Joss! Joss!’ gestuurd naar 3333?” “Dat klopt, maar dat was maandag…” “Toch heb je twee kaarten gewonnen én haar nieuwste cd!” Na gejubel mijnerzijds en de nodige gegevensuitwisselingen, hing ik op. Gastenlijstplaatsen, hoe cool! En, de hamvraag, wie neem ik mee? Manlief is niet zo’n fan van niet-electronische muziek en ook veel vriendinnen zijn echte dansmariekes.

Bij de koffieautomaat vertelde ik over de gewonnen kaartjes. Meteen riep een collega enthousiast dat ze alle cd’s had en nog nooit naar een écht concert was geweest. “Dan moet je gewoon mee!”

Joss Stone stond, met haar 10-koppige band en 3 achtergrond zangers, in The Sugar Factory – een kleine zaal – voor een paar honderd man. Er was heel veel interactie met het publiek, ze liet de setlist soms voor wat die was en zong verzoeknummers – zelfs als de band die niet gerepeteerd had. De band zelf was subliem – we zijn fan van de trompettist ;-) – en kreeg alle ruimte. Ook Miss Stone zelf improviseerde er op los. Wat een strot!!! Helaas vingen we geen roos aan het eind van haar anderhalf uur durende set, maar we hebben genoten van een super soul concert.

Ps. Betere recensies van het concert lees je hier en hier.

dinsdag, 10 november 2009

Durf jij?

 

Misschien heel anders, dan dat je van mij (of Ellen ten Damme) gewend bent, maar oh zo mooi:

maandag, 09 november 2009

Kristallnachtherdenking

 

Op de dag dat uitbundig een uiting van vrijheid werd herdacht in Duitsland – de 20ste verjaardag van de val van de Berlijnse Muur – was ik bij de herdenking van een van de donkerste hoofdstukken van de Duitse geschiedenis: De Kristallnacht. Dit jaar had de organisatie zich meer dan ooit gericht op jongeren én aangehaakt bij deze tijd, waarin door sommisgen steeds vaker onder het mom van Artikel 7 van de Grondwet , Artikel 1 wordt geschonden.

De bijeenkomst in de Grote Kerk werd geopend door het protestkoor Tegen de Wind Mee, daarna danste een Turkse jongerendansgroep. Pastoor Jan Hopman waarschuwde in zijn toespraak voor de kans op herhaling:

“In Nederland is angst gaan regeren voor andere culturen en groepen, er zijn politici die zomaar durven zeggen dat er inferieure godsdiensten zijn en met naam en toenaam de islam noemen. Dat mogen we niet tolereren. We moeten tegenbewegingen vormen. Het kan niet zo zijn dat mensen gaan regeren die anderen discrimineren.”

De Straattalenten gaven een heftige voorstelling over liefde en uitsluiting: “Als je doet wat je altijd hebt gedaan, krijg je wat je altijd hebt gekregen”.

Na een bijeenkomst in de Grote Kerk liepen we onder muzikale begeleiding van het (klezmer)duo Zchey Brider langs de synagoge in de Schoolstraat. Bij de Sjoel luisterden we naar hun melancholische muziek met de luidende kerkklokken op de achtergrond: kippenvel. Daarna ging de wandeling via het artikel 1-monument in het park waar de Burgemeester in zijn toespraak refereerde aan die nacht in 1938 waarin “de vulkaan barstte en de haatlava openlijk door de Duitse samenleving stroomde”. Ook hij legde hij de link naar het heden:

“Ik heb grote problemen met iedereen die verschillen tussen mensen benadrukt. Die oproept mensen uit te sluiten op grond van geloof of afkomst. Dat kan niet, en dat mag niet. Juist in tijden dat onze welvaart iets minder snel groeit, slaan deze ideeën aan, valt het zaad van verdeeldheid in goede aarde en ontstaat onderling wantrouwen.”

Bij de moskee kregen we een kop koffie aangeboden. Een welkom gebaar in de kille kou, maar helaas liet het programma dat niet toe. Ik heb de heren hartelijk bedankt voor het aanbod en ga er binnenkort een bakkie doen.

Het programma werd afgesloten in de Mezz. De eerlijkheid gebied me te zeggen, dat ik op weg er naar toe afgebogen ben naar mijn warme huis. Op de bank, met een bakje koffie en nog doordrongen van de indrukwekkende Kristallnachtherdenking, zag ik beelden van een uitbundig feestend Berlijn. Het contrast had niet groter kunnen zijn.

Lees ook het artikel in BN/De Stem