Solly as a Rock!!

Er was eens een meisje met een seizoenskaart voor NAC, die dacht dat ze haar plaats voor de Kwartfinale KNVB-beker vanaf 8 januari 15:00 uur terug kon kopen. Tot ze een mailtje kreeg van haar mede supporters, met de vraag of ze haar kaartje al had. Het meisje – blont, natuurlijk! – keek nog eens goed op de webzijde van NAC, schrok zich een hoedje! Ze had maar tot vanmiddag om een kaartje te kopen. Snel googlede ze de dichtstbijzijnde Primera, en vond er één om de hoek van haar kantoor. Gelukkig, dat kon even snel in de lunchpauze. Minder gelukkig, dat haar kantoor in Den Haag stond. En de Primera in een volksbuurt.

Het blonde meisje liep de Primera binnen. Vijf mannen stonden met lotto-mapjes aan de balie. Nonchelant bladerde het meisje in een willekeurige glossy. “Zeg ‘t ‘es”. Het meisje schrok op. Zes heren keken haar geïnteresseerd aan. “Zij waren voor mij”. De man achter de balie zei: “Dat gaat uren duren, al die loten controleren”. Uren? Zo lang had ze geen pauze. Ze schoof haar geel-zwarte seizoenskaart snel over de groen-gele balie. De man keek haar indringend aan maar zei niets. Het meisje liet haar ingehouden adem ontsnappen. “NAC – Go Ahead Eagles, toch?”, riep hij door de zaak. Vijf heren draaiden zich abrupt naar het meisje. De man achter de balie grijnsde. Het meisje zocht dekking.

“NAC-Go Ahead?” “Dat is toch voar de bekah?” “Op papieah motte ze kunnah winnah” “Ja, op papieah” “Adoa zoa voaliesah”*) Er volgde een levendige voorbeschouwing van de wedstrijd, gevolgd door een analyse van de spelers, Maaskant, het avondje NAC, mogelijke scheidsen… Alles in het Haags, doorspekt met verwensingen en ziektes. Het meisje luisterde met ingehouden lach.

Toen de heren na tien minuten even adem haalden, vroeg het meisje of ze mocht afrekenen. Afwezig gaf de baliemener haar haar kaartje en wisselgeld. De heren hadden het over Ado, Atteveld… De verwensingen en ziektes waren ernstiger geworden. Stilletjes verliet het meisje de Primera.

*)halfslachtige poging tot Haags… Je had er bij moeten zijn

update @ 27/01/2010 Ze hadden gelijk: op papieah hadden we kunnen winnen…

Toen ik enkele maanden geleden de aankondiging las van de muziektheatervoorstelling “Solveig’s Ring – Vikingen in Breda“, heb ik meteen kaarten besteld. Niet alleen uit nieuwsgierigheid – ik ben zover ik weet de enige Solveig in Breda – maar ook omdat de volledige productie, bestaande uit koor, solisten, acteurs en figuranten, door (semi)amateurs uit de regio van Breda gedaan werd. Er werd spektakel beloofd, echte zwaardgevechten, raven, magie, ontroering…

Feiten en fictie zijn met elkaar vermengd in Solveig’s Ring, een legende over de Vikingen in Breda. Het verhaal speelt zich af in de tijd van de Vikingen. Solveig, de dochter van Koning Magnus van Noorwegen, is uitgehuwelijkt aan een Schotse prins. Het schip waarmee ze de oversteek maakt, komt op de Noordzee in zwaar weer terecht. Solveig slaat overboord en spoelt bewusteloos aan op een strand. Goedwillende krachten ontfermen zich over haar en brengen het meisje naar Galar, een verstoten man met genezende gaven die in de bossen rond het toekomstige Breda woont. Solveig, die aan geheugenverlies lijdt, herstelt niet. Galar zoekt hulp in het dorp. Arnout en zijn zus Isolde trekken zich het lot van het vreemde meisje aan. Arnout brengt haar naar een magische plek: de koortsboom in Overa. Maar niet iedereen is gediend van Solveig’s aanwezigheid. Zeker niet als blijkt dat ze een Noorse prinses is en de gevreesde Noormannen die Antwerpen bezet hebben, naar haar op zoek zijn. Het gerucht gaat dat ze Breda al naderen. Angst slaat om in blinde woede die zich op de onschuldige Solveig richt. Is het onheil nog te keren

Vanavond was de premiere in het Chasse Theater in Breda en ik ben niet teleurgesteld. In tegendeel! Wat een meeslepend verhaal, prachtige kostuums, sfeervolle muziek, overtuigende zang, dans en adembenemende decors. Ik werd helemaal in het verhaal getrokken – moest me inhouden niet op te springen als er op het toneel ‘Solveig!’ geroepen werd – en de ovatie aan het eind was absoluut verdiend! Jammer dat de voorstelling maar twee dagen draait, want het was een bijzonder sterk staaltje totaaltheater.