vrijdag, 30 januari 2009

Het EPPO-effect

De legendarische Eppo..

Vroeger hadden wij thuis de Eppo, de Robbedoes en de Donald Duck. Die laatste was voor mijn broertje; pa en ik deelden de eerste twee. Nou ja, deelden… Ik mocht ze pas lezen als pa ze uit had. Ik verslond Storm, Franka, Agent 347… Mijn broer ontgroeide de Donald Duck en eerst hield Eppo ermee op en daarna verdween de Robbedoes uit Nederland. Het einde van de stripbladen. Toen ik vorig jaar hoorde dat Eppo – het legendarische Eppo - terug zou komen, heb ik pa meteen een abonnement kado gedaan. Afgelopen woensdag viel de eerste nieuwe Eppo bij hem in de bus. En net als vroeger heeft pa hem eerst uitgelezen en daarna aan mij gegeven om te lezen. Jeugdsentiment pur sang! Grappig bijverschijnsel is, dat tijdens het lezen in de trein heel veel – voornamelijk – mannen van boven de 35 (duidelijk de doelgroep) een blij verraste ‘Hé, is de Eppo terug?!’ blik in hun ogen kregen. Ook op mijn werk was dit Eppo-effect duidelijk merkbaar!

Tags:

Leave a Reply