U dacht natuurlijk: “Gut, wat heeft Solveig alweer een tijd haar log niet geüpdatet?” Of misschien heeft u zelfs – bij het zien van een raar scherm bij het intikken van mijn webadres – gedacht: “Is Sol helemaal gestopt met webloggen?” Misschien heeft u me zelfs een klein beetje gemist… *)
Ik ben er nu weer, maar ik ben u, vind ik, een verklaring voor mijn afwezigheid schuldig. Nee, ik was niet ziek – noch geestelijk, noch lichamelijk. Nee, ik was het loggen niet beu – al heb ik wel even overwogen de boel de digitale boel te laten.
Ik was gehacket, vakkundig en vernietigend.
PC, netwerk, router, server, laptops… Op alles was ingebroken en was gebruikt voor… – ik wil het niet weten. Bestanden, wachtwoorden, e-mail: iemand heeft vermoedelijk lange tijd mee kunnen kijken met alles wat ik deed – ondanks de professionele firewall en andere beschermings. En daar wordt je best wel paranoia van. Er is aangifte gedaan van computervredebreuk en langzaam is alles weer opgebouwd. Het heeft bloed, zweet, tranen en backups gekost, de server is verhuisd, alle (ja, alle!) wachtwoorden zijn veranderd… Alleen mijn ouwe, trouwe Dell heeft het bloedbad niet overleefd.
Elkeweg, vanaf nu gaat ik weer fris en fruitig verder. Ik ga niet “back-loggen”, dus u zult mijn mening/gedachten/verhalen over Fitna, Mariëtte Hamer, het overlijden van Porgy de paper shredding love-bird, de 3e plaats van NAC Breda, het begin van de lente, mijn 32e verjaardag, en het grote aanstekermysterie in ons huis niet lezen op dit log. Mijn persoonlijke tegeltjeswaarheid is tenslotte al jaren:
En daar laat ik het bij.
*) Het kan natuurlijk zijn, dat mijn digitale verdwijning u volledig ontgaan is en/of dat u me in het geheel niet gemist heeft, maar laten we even uitgaan van het meelevende scenario.
