Posts Tagged ‘personal’

donderdag, 31 december 2009

Eindejaarsrally

 

Dag 2009!
Direct na de commissievergadering *hop* het vliegtuig in voor een welverdiende – al zeg ik het zelf – vakantie naar Cuba: bijzonder land, zon, zee, strand, sigaren, rum, Santiago de Cuba, luieren, scooteren, het binnenland in, prachtige natuur, trotse mensen, spagaat tussen gewenst kapitalisme en geliefde sociale zekerheid… Na een week 30 graden *hop* via de Nederlandse vrieskou en sneeuw *hop* de raadsvergadering in. Opening van twee nieuwe – gratis – fietsenstalingen, opening van speeltuin ‘De Zon’. Fractieafsluiting van 2009 in besneeuwd Teteringen en *hop* weer aan het werk – toen de treinen weer redenSerious Request gevolgd via tv, radio en internet. Kerst bij zijn ouders, kerst bij mijn ouders, minimal techno feestje in Boxmeer. Kappersbezoek: mooi rood is niet lelijk. *hop* 3 dagen werken – mits de treinen rijden

2009 is bijna voorbij. Het was een mooi jaar – niet mijn beste – met ups en downs, en vooral erg druk. Ik zou me voor 2010 kunnen voornemen om het wat rustiger aan te doen, maar ik doe nooit beloftes die ik niet kan waarmaken. Dus. Maar ik beloof wel dat ik u van al mijn activiteiten op de hoogte zal houden – ongeacht wat de Koningin daar van vindt – via dit blog, Twitter, Hyves, Facebook… Of ik spreek u in levende lijve, in de stad, op een feestje, in de trein…

Ik wens u een gelukkig en sociaal 2010 toe. Een jaar om nooit te vergeten – dat het maar weer groots en meeslepend mag zijn… Zing, Vecht, Huil, Bid, Lach, Werk en Bewonder!

vrijdag, 04 december 2009

Zo mooi

 

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=aePWkeDxRjE]

vrijdag, 20 november 2009

Omen sit Nomen

 

Sinds ik bijna drie jaar geleden getrouwd ben, krijg ik regelmatig de vraag: “Hoe heet je nu eigenlijk?” Waarop ik dan altijd glimlachtend antwoord: “Solveig”. Na enkele diepe zuchten en rollende ogen volgt dan de obligate vervolgvraag: “Nee, qua achternaam?” Als ik dan naar eerlijkheid en volledigheid antwoord “Van Mourik – Van der Bruggen” zijn er twee mogelijke reacties. OF ik kukel vele treden van de emancipatieladder (terwijl manlief altijd bonuspunten scoort, omdat hij mijn achternaam voorafgaand aan de zijne heeft aangenomen) OF men vindt dat ik moet kiezen voor één van de twee, want dit is toch veel te lang?

Pardon?! Te lang?! Tsk! De achterliggende symboliek van de naam van mijn vader gecombineerd met die van mijn man blijkt niet iedereen te begrijpen. Te lang, blijft het oordeel. Snapjetochwel, niet te onthouden. Punt. Maar, uh, waarom kan ik dan niet gewoon Solveig heten. Niets erachter, alleen Solveig. Dat is MIJN naam. Zo’n gek idee is dat toch niet? Denk aan Pele, Leonardo, Ronaldo, Vennegoor of Hesselink: als het bij voetballers kan, waarom dan niet bij het gewone voetvolk?!

woensdag, 11 november 2009

Joss Stone

 

Foto: © Anneke Ruys (www.muziek.nl)

“Wil je kaarten winnen voor een exclusief concert van Joss Stone, sms dan nu Joss naar 3333″ Joss Stone, lekkere soul, heb al haar cds, heeft de weg vrijgemaakt voor de Amy’s, Adele’s, Duffy’s en noem het maar op, het is maandagochtend, doe eens gek… kortom: ik sms’te “Joss! Joss! Joss!”… en hoorde op de radio hoe iemand anders werd gebeld. Jammer.

Tot ik op vrijdagmiddag werd gebeld. “Je spreekt met Wouter, van 3FM. Je hebt ‘Joss! Joss! Joss!’ gestuurd naar 3333?” “Dat klopt, maar dat was maandag…” “Toch heb je twee kaarten gewonnen én haar nieuwste cd!” Na gejubel mijnerzijds en de nodige gegevensuitwisselingen, hing ik op. Gastenlijstplaatsen, hoe cool! En, de hamvraag, wie neem ik mee? Manlief is niet zo’n fan van niet-electronische muziek en ook veel vriendinnen zijn echte dansmariekes.

Bij de koffieautomaat vertelde ik over de gewonnen kaartjes. Meteen riep een collega enthousiast dat ze alle cd’s had en nog nooit naar een écht concert was geweest. “Dan moet je gewoon mee!”

Joss Stone stond, met haar 10-koppige band en 3 achtergrond zangers, in The Sugar Factory – een kleine zaal – voor een paar honderd man. Er was heel veel interactie met het publiek, ze liet de setlist soms voor wat die was en zong verzoeknummers – zelfs als de band die niet gerepeteerd had. De band zelf was subliem – we zijn fan van de trompettist ;-) – en kreeg alle ruimte. Ook Miss Stone zelf improviseerde er op los. Wat een strot!!! Helaas vingen we geen roos aan het eind van haar anderhalf uur durende set, maar we hebben genoten van een super soul concert.

Ps. Betere recensies van het concert lees je hier en hier.

dinsdag, 10 november 2009

Durf jij?

 

Misschien heel anders, dan dat je van mij (of Ellen ten Damme) gewend bent, maar oh zo mooi:

maandag, 09 november 2009

Kristallnachtherdenking

 

Op de dag dat uitbundig een uiting van vrijheid werd herdacht in Duitsland – de 20ste verjaardag van de val van de Berlijnse Muur – was ik bij de herdenking van een van de donkerste hoofdstukken van de Duitse geschiedenis: De Kristallnacht. Dit jaar had de organisatie zich meer dan ooit gericht op jongeren én aangehaakt bij deze tijd, waarin door sommisgen steeds vaker onder het mom van Artikel 7 van de Grondwet , Artikel 1 wordt geschonden.

De bijeenkomst in de Grote Kerk werd geopend door het protestkoor Tegen de Wind Mee, daarna danste een Turkse jongerendansgroep. Pastoor Jan Hopman waarschuwde in zijn toespraak voor de kans op herhaling:

“In Nederland is angst gaan regeren voor andere culturen en groepen, er zijn politici die zomaar durven zeggen dat er inferieure godsdiensten zijn en met naam en toenaam de islam noemen. Dat mogen we niet tolereren. We moeten tegenbewegingen vormen. Het kan niet zo zijn dat mensen gaan regeren die anderen discrimineren.”

De Straattalenten gaven een heftige voorstelling over liefde en uitsluiting: “Als je doet wat je altijd hebt gedaan, krijg je wat je altijd hebt gekregen”.

Na een bijeenkomst in de Grote Kerk liepen we onder muzikale begeleiding van het (klezmer)duo Zchey Brider langs de synagoge in de Schoolstraat. Bij de Sjoel luisterden we naar hun melancholische muziek met de luidende kerkklokken op de achtergrond: kippenvel. Daarna ging de wandeling via het artikel 1-monument in het park waar de Burgemeester in zijn toespraak refereerde aan die nacht in 1938 waarin “de vulkaan barstte en de haatlava openlijk door de Duitse samenleving stroomde”. Ook hij legde hij de link naar het heden:

“Ik heb grote problemen met iedereen die verschillen tussen mensen benadrukt. Die oproept mensen uit te sluiten op grond van geloof of afkomst. Dat kan niet, en dat mag niet. Juist in tijden dat onze welvaart iets minder snel groeit, slaan deze ideeën aan, valt het zaad van verdeeldheid in goede aarde en ontstaat onderling wantrouwen.”

Bij de moskee kregen we een kop koffie aangeboden. Een welkom gebaar in de kille kou, maar helaas liet het programma dat niet toe. Ik heb de heren hartelijk bedankt voor het aanbod en ga er binnenkort een bakkie doen.

Het programma werd afgesloten in de Mezz. De eerlijkheid gebied me te zeggen, dat ik op weg er naar toe afgebogen ben naar mijn warme huis. Op de bank, met een bakje koffie en nog doordrongen van de indrukwekkende Kristallnachtherdenking, zag ik beelden van een uitbundig feestend Berlijn. Het contrast had niet groter kunnen zijn.

Lees ook het artikel in BN/De Stem

vrijdag, 30 oktober 2009

I think I like it

 

Hier word ik zooo blij van: Fake Blood’s kan-er-echt-niet-stil-bij-blijven-zitten-disco-bouncer “I think I like it” bij het-beste-gezelligste-begin-van-je-weekend 3FM programma Ekstra Weekend:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=ld9ioZeo-f4]

donderdag, 29 oktober 2009

Dziekujemy wam Polacy

 

Vandaag is Breda 65 jaar geleden bevrijd door de Polen. Onder andere door de verhalen van mijn Oma, ben ik gaan zoeken naar foto’s en verhalen over de bevrijding van Breda. Op deze site vond ik een 8mm-filmpje, dat is opgenomen op 29 oktober 1944, de dag van de bevrijding van Breda, in de Nieuwe Ginnekenstraat en het Van Coothplein – dus bij mij om de hoek. Het laat ook de overwinningsparade van de Polen een paar dagen later zien. Heel bijzonder!

Overigens, natuurlijk is niet alleen het filmpje bijzonder, maar vooral het feit dat ik – wij – 65 jaar later nog steeds vrij zijn dankzij Generaal Maczek en zijn mannen. Daarom ook nu nog een welgemeend: Dziekujemy wam Polacy!

donderdag, 22 oktober 2009

Mens sana in corpore sano

 

Zo hoort het te zijn...

De dag na Breda Barst ontving ik de eerste memo: “Hé, hallo, dit is is uw lichaam. Zou u eventueel een standje rustiger aan willen doen? We zouden graag wat interne herstelwerkzaamheden willen uitvoeren. We zetten ons pleidooi kracht bij door een irritante kriebel in je keel. Dank u!”
Ik deed wat ik met zoveel onzinnige memo’s doe: ik negeerde hem.

Memo twee arriveerde de dag voor de Dag van de Veiligheid, iets dringender van toon en vergezeld van een loopneus en verhoging. “Sorry lichaam,” zei ik, “Het komt nu niet gelegen. Kunnen jullie de herstelwerkzaamheden uitstellen of misschien gewoon ‘snachts doen? Ik kan echt niet rustiger aan doen. Ik moet gaan! gaan! gaan!”

Het bleef een weekje stil, maar toen kwam Memo drie, per aangetekende koerier en inclusief vastzittende hoest en spierpijn. “Goed, dan neem ik een dagje rust”. En daarna ging ik weer full throttle.

Memo vier heb ik nooit ontvangen. Mijn lichaam besloot gewoon alles in de strijd te werpen om me tot stilstand te krijgen: koorts, keelpijn, hoestbuien, ademnood… “Zeg niet dat we je niet gewaarschuwd hebben!!!” Ik sleepte me naar de huisarts, hopend op wat pillen en begrip. In plaats daarvan kreeg ik een preek: over roofbouw op mijn lijf, verwaarloosde verkoudheden die luchtweginfecties worden en dat je lichaam maar een maximum periode in ‘fight’ mode kan staan. Ik moet verplicht thuis blijven en mag nu pas weer aan het werk als ik één volle dag koortsvrij ben…

Ik geef me over…

vrijdag, 09 oktober 2009

Dansen op de Vulkaan…

 

http://player.yb.nl/awakenings/embed/yellowBird.swf?c=awakenings

Na een nogal heftige week vol drukte, een slepende verkoudheid en drama, was een avond nacht dansen @ Awakenings in de Westergasfabriek precies wat ik nodig had!!!