“Wouter gaat oktober niet halen”, vertrouwde een partijgenoot me toe. “Ja, toen ik bij de laatste bestuursvergadering naar Wouter vroeg, was dit het antwoord”. Goh, dacht ik, heftig. “En zeiden ze ook waarom?”, vroeg ik. “Hij is lastig, moet steeds terug worden geroepen, naar de rest. Hij blijft niet binnen de grenzen. En hij zit achter de vrouwtjes aan. Tja, het kan zo gewoon niet langer en dan zit er maar één ding op”. De partijgenoot liet een betekenisvolle stilte vallen. “Ik moet nog…”, stamelde ik een armzalig excuus, en maakte me uit de voeten.
In gedachten verzonken liep ik terug naar huis. Jemig, Wouter… Ik dacht met weemoed terug aan ons allereerste werkbezoek in het voorjaar van 2006, met de nieuwe PvdA-fractie, aan de Kleine Hoeve. Terwijl wij een rondleiding in de stallen kregen, bleek er net een koe bevallen te zijn. Van een stiertje. En met gevoel voor humor – als herinnering aan ons bezoek – werd het stiertje door de medewerkers Wouter gedoopt. Helaas gaat de nu ruim 3 jaar oude stier Wouter oktober niet meer halen…
