Posts Tagged ‘personal’

donderdag, 18 juni 2009

Oma 3.0

 

We can do it!
Mijn Oma is een ‘Grande Dame’ van twee generaties voor mij. Ooit wilde ze lerares worden, maar werd door omstandigheden secretaresse. Ze had het prima naar haar zin op kantoor. Toen ze trouwde, moest ze stoppen met werken. Zo ging dat toen. Ze deed het huishouden en werd moeder. Ze kookte en zorgde voor de kinderen. Ze voegde zich naar haar rol. Zo hoorde dat. Ze had er vrede mee.

Tijdens onze wekelijkse bakjes koffie praten we over mijn werk, mijn (politieke) carriëre, de bewuste keuze om moeder te worden of niet, kortom de onafhankelijkheid van vrouwen in deze tijd. Ze vindt het geweldig wat er nu kan. Toch heeft ze geen spijt hoe haar leven gelopen is. Ach, zo was het toen nou eenmaal gewoon.

Vanavond zocht ik iets in mijn handtas en mikte de hele inhoud op tafel. Tussen de papperassen lag de Opzij. Oma pakte hem, bekeek de voorkant en legde hem voor haar. Gekscherend vroeg ik, of ze hem wilde houden, ik had hem toch al uit. “Dank je”, zei ze, “Weer eens wat anders dan de Libelle”.

Jeetje, mijn Oma krijgt op haar 95ste interesse in feminisme. Hmmm, als ik tot de derde golf van het feminisme behoor, tot welke golf behoort mijn Oma dan?

zondag, 14 juni 2009

Langs de lijn

 

NAC Street League
Voetbal en zondagmiddag: het is onlosmakelijk met elkaar verbonden. Helaas is het seizoen van de professionele- en amateurcompetitie al achter de rug, maar gelukkig was vandaag de finale van de NAC Street League op de Grote Markt! De apotheose van een 144 wedstrijden durende straatvoetbalcompetitie – vanuit de gedachte iedereen hoort erbij, iedereen doet mee, ondersteund door ‘ons’ FMO.
Het idee achter de NAC Street League is tweeledig. Voornaamste doel is om door gratis sport en fun, jongeren, die door hun verschillende achtergronden of cultuur elkaar niet tegen komen in het dagelijks leven of elkaar misschien zelfs mijden bij vrijetijdsbesteding, met elkaar om te laten gaan en elkaar beter te leren kennen. Op deze manier willen we de sociale omgeving en het eigen zelfvertrouwen van de jongeren vergroten. Het tweede doel is om, in samenwerking met verschillende partijen, de leefomgeving in de wijken te verbeteren. Dit gebeurt door verbeteringen aan de bestaande speelvelden aan te brengen en in sommige wijken wordt zelfs een heel nieuw speelveld aangelegd. Naast de competitiewedstrijden worden er ook trainingen gegeven en thema-avonden georganiseerd. Een super-initiatief, dus, dat duidelijk de maatschappelijke kant van NAC Breda laat zien.

Al het hele jaar hebben teams bestaande uit jongeren tussen de 12 en 15 jaar tegen elkaar gestreden – alle teams zijn afkomstig uit verschillende wijken in Breda en elke wijk speelt op een eigen speelveld in de eigen wijk – en nu stonden de beste 8 teams op twee speelvelden midden op de Grote Markt. Aangemoedigd door familie en vrienden ging het er fanatiek aan toe. Het niveau was hoog – en dat op die altijd lastige, en soms spekgladde, kasseien van de Grote Markt…

Het weer – en daarmee de belangstelling – viel een beetje tegen, maar tijdens de finale tussen Muizenberg en Princenhage brak de zon uitbundig door. Muizenberg won overtuigend en nam de wisselcup met grote oren mee naar huis, maar álle teams – vanaf plaats 12 – kregen een medaille en beker. Als klap op de vuurpijl won de wijk Doorbos via de bonus-malus regeling een buurtfeest! Kortom, een prachtig resultaat, niet alleen voor de spelers maar voor de hele wijk! Sport verbroedert – zeker als Ali B het feestje afsluit!

vrijdag, 05 juni 2009

Kater

 

Eigenlijk wil ik het er niet over hebben. Eigenlijk wilde ik vandaag gewoon thuis blijven met een deken over mijn hoofd. Ik baal. Enorm. Tja, ook dit hoort bij de politiek. De uitslag is helder: de partijen met een uitgesproken, duidelijke mening over Europa heben gewonnen. Voor ons is het uithuilen, diep inademen en de schouders er weer onder. Het is nu niet de tijd om bij de pakken neer te zitten. Het is tijd om vooruit te kijken. Wij zullen als PvdA nog beter ons best moeten doen om ons sociaal democratische verhaal te vertellen en om de onzekerheid en het onbehagen die bij mensen leven weg te nemen. We moeten nog beter duidelijk maken wat voor Nederland wij willen. Dat wij strijden voor een warm en sociaal Nederland en tegen een kil, hard en rechts Nederland!

donderdag, 04 juni 2009

EU-Day

 

Handmatig stemmen tellen

Stipt 7.00 uur sta ik voor de deur van ‘mijn’ stembureau. De rest volgt enkele minuten later. We verzegelen de stembus, slijpen de rode potloden en hangen ze in de hokjes. Alles ligt klaar: stembiljetten, de Kieswet, turflijsten. Om 7.31 staat de eerste stemmer binnen. De verkiezingen zijn begonnen. De dag gaat sneller dan verwacht, de hele dag zijn er kiezers binnen. Geen rijen, maar een gestage toeloop, alleen ‘smiddags is er een dipje. Veel mensen vinden het leuk om weer ‘ouderwets’ met het rode potlood te stemmen. Slechts één persoon is zijn legitimatie vergeten, maar dat wordt opgelost door ter plekke een andere stemmer te machtigen.

Om 21.00 uur hebben 422 mensen in ons stemdistrict gestemd. We hebben geen idee of dit veel of weinig is, want men mag in Breda in elk willekeurig stemdistrict stemmen. De stembus wordt geopend en leeggegooid op de grond. Met frisse tegenzin storten we ons op de stapel op de vloer. Biljetten worden uitgevouwen en gesorteerd per lijst. Stapel 1 stijgt, als verwacht in deze wijk, het snelst. Stapel 14, tot onze schrik, ook. Om 21.30 uur hebben we de uitslag per lijst: CDA 81 stemmen, PvdA 59, PVV – Wilders – 56, D66 56, VVD 54, GL 48… We bellen hem snel door naar het stadskantoor. Daarna volgt het minst leuke deel: per lijst, per persoon stemmen turven. Om 23.00 uur komt een aannemersbedrijf de stemhokjes en stembus ophalen. We zijn net klaar met turven, verzegelen, paraferen en het invullen van het ingewikkelde procesverbaal. Ik fiets naar het stadskantoor en lever alles in. Gelukkig, alles klopt precies.
Om 23.30 uur word ik gedechargeerd als voorzitter van het stembureau. Ik zie aan mijn fractiegenoten die op een stembureau hebben gezeten dat bij hen de uitslag ook niet rooskleurig was. Ik heb ineens behoeft aan een wijntje en fiets naar huis.

Rond middernacht plof ik op de bank. Moe. Verslagen. Boos. Ik zie op Nederland 1 de uitslagen binnendruppelen. PVV 15% van de stemmen, PvdA op zwaar verlies. ManLief kijkt me aan. Slaat een arm om me heen: “Volgens mij kun jij wel een wijntje gebruiken”. Ik knik.

woensdag, 27 mei 2009

Rred de err

 

Ik werrd err laatst door een vrriend op gewezen dat ik een vrreemde err heb. Leuk vrreemd, niet storrend vrreemd. Inmiddels heb ik begrrepen dat mijn err helemaal niet vrreemd is – hij is alleen niet zo standaarrd in Brrabant. Mijn err heeft zowaar een officiële benaming én staat enorrm onder drruk van de Gooise ej.

In Nederland komen verschillende soorten r’en voor. Deze zijn grofweg in te delen in drie categorieën. Zo is er de tongpunt-r, waarbij de punt van de tong de bovenste tanden raakt. De huig-r, ook wel brouw-r, wordt achterin de keel gemaakt. En dan is er de Gooise ej. Gek genoeg zijn taalkundigen het niet eens waar in de mond de Gooise r wordt gemaakt. Lang gold in de logopedie de tongpunt- r als de enige correcte. Hij moest dan liefst duidelijk getrild worden uitgesproken. Deze r, die als de oudste in het Nederlands geldt, komt nu vooral nog in dialecten voor, met name in Zeeland en de noordoostelijke provincies. In het moderne Standaardnederlands is hij zeldzaam. Daar hoor je de tongpunt- r meestal in een afgezwakte, niet-getrilde vorm. (bron)

Há. Zie je wel. Mijn rr is niet vrreemd: hij is keurrig en correct. Ik sprreek met een perrfecte “duidelijk trrillende tongpunt-r”, aangeleerrd omdat ik de huig-r niet fatsoenlijk uit mijn strrot kon krijgen. En met mijn rr – de oudste in Nederrland! – verrklaarr ik hierrbij de oorrlog aan de Gooische ej!

zaterdag, 23 mei 2009

All that Jazz

 

Hemelvaartdag is voor de gemiddelde Nederlander een rare vrije dag, midden in de week. Als je vrijdag ook vrij hebt, betekent het vooral de start van een lang weekend. Niet voor de gemiddelde Bredanaar. Daar staat Hemelvaart voor de start van Breda Jazz. Vier dagen overal in de binnenstad live muziek – en niet alleen jazz. De afgelopen dagen – en nachten – heb ik me er weer vol overgave in gestort. Het is een beetje als Carnaval – maar dan met betere muziek én beter weer! Veel vrienden (oude en nieuwe) ontmoet in de kroegen en op de pleinen, met name het Kerkplein.

Ik merk wel dat dit lijf wat ouder wordt, dus heb ik vandaag met ManLief en vriendinnetje L. in het Valkenberg doorgebracht. Kleedje, een berg leesvoer en een zonnetje… Minivakantie in eigen stad. Af en toe werd de rust prettig verstoord door het vijfjarige energiebommetje van vriendin L. Zij zag haar kans schoon: drie mensen om afwisselend de speeltuin mee in te nemen, de glijbaan af te sturen… In het T-huis was een concert van twee singer-songwriters aan de gang. De perfecte soundtrack voor een lome namiddag.

Helemaal opgeladen, en een beetje verbrand, duiken we vanavond de gezelligheid weer in! Het leven is goed, hier in Breda.

donderdag, 14 mei 2009

Hallelujah

 

Het origineel is van Leonard Cohen, en Lisa won er X-factor mee – volledig overgeproduceerd, inclusief gospelkoortjes en een wall of sound… Vanmiddag zat ik met een brok in mijn keel in de trein, toen 7 minuten lang de mooiste uitvoering allertijden op de radio was. Alleen de gekwelde stem van Jeff Buckley en een gitaar… Halleluja!

zaterdag, 09 mei 2009

Eindelijk

 

“Als je het Awakenings alarm hoort, sms dan Awakenings naar 3333″, hoorde ik vanavond bij WeekendDNA op 3FM. Dus toen ik het alarm hoorde, sms’te ik ‘Jaah! Ik wil dolgraag naar Awakenings! Keiharde techno is de bom!’ naar 3333. Dit alles onder het motto: ik win nooit wat, maar ik wil dolgraag naar Awakefest, dus baat het niet dan schaadt het ook niet. Prompt werd ik teruggebeld. En zat ik in de uitzending. En won ik twee kaartjes. En schreeuwde ik van vreugde – on live radio :S. Awakefest: here we come!

vrijdag, 08 mei 2009

Binnen of buiten

 

Zo op het eerste gezicht hebben mijn werk en mijn werk niet veel met elkaar te maken. Dat is slechts schijn. Ik zal niet alle overeenkomsten vermelden, maar ze zijn legio. Denk bijvoorbeeld eens aan het imago van zowel de politiek als oliemaatschappijen, of dat in beide banen extreem drukke periodes worden afgewisseld met enorm rustige. Beide beroepsgroepen zijn trouwens groot fan van borrelen. Maar de meest frappante overeenkomst is eigenlijk, dat er in beide banen veel – te veel soms – tijd binnen wordt doorgebracht, terwijl je het liefst buiten zou willen zijn. Gelukkig krijg je daar af en toe de kans voor. Zo was ik gisteren op wijkbezoek in Ulvenhout, en ben ik vandaag (en morgen) op geologische excursie in Duitsland. Om eens naar échte rotsen te kijken, in plaats van ze te op de pc te modelleren. Hier liggen de gesteentes aan het oppervlak, terwijl we er in de Noordzee kilometers naar moeten boren. Buiten zijn is leuk en leerzaam, in allebei mijn banen, en geeft je inspiratie om het ook binnen interessant te houden.

donderdag, 07 mei 2009

Diploma Democratie?!

 

Mijn PvdA collega’s Henk Leenders en Nora Kasrioui wijdden al een stukje aan de uitkomsten van het NWO onderzoeksprogramma Omstreden Democratie en het daaruit begin april verschenen rapport Diploma Democracy van dr. M.A.P Bovens.

De kloof tussen hoog- en laagopgeleiden zorgt de laatste decennia voor een nieuw soort klassenmaatschappij. Doordat de politieke elite alleen uit hoogopgeleiden bestaat, voelen laagopgeleiden zich niet langer vertegenwoordigd door traditionele politieke partijen zoals de PvdA, de VVD en het CDA. Die nieuwe tegenstelling kan ernstige gevolgen hebben voor de democratie, stellen de Utrechtse bestuurskundige Mark Bovens en zijn Leidse collega Anchrit Wille in het rapport ‘Diploma Democracy’ (…) Omdat de hoger opgeleiden politiek veel actiever zijn, dringen hun opvattingen bovendien veel makkelijker door tot de politieke agenda. Daardoor spelen de ervaringen, wensen en voorkeuren van lageropgeleiden een ondergeschikte rol bij het maken beleid. Denk aan het slopen van wijken, het bebouwen van volkstuinen, of vernieuwingen in het beroepsonderwijs. (Bron)

Ik heb het rapport gelezen, en ik vind deze conclusies te kort door de bocht. Ze lijken het gevolg van een te simplistische oorzaak-gevolg redenatie: Er is een kloof tussen burger en politiek. Er zitten verhoudingsgewijs veel hoogopgeleiden in de politiek. 1 + 1 = De kloof in opleidingsniveau levert gevaar op voor de democratie.

Is dit wel zo? Ik ken hoogopgeleiden die het een *** zal roesten wat er gebeurt in hun stad, zolang zij maar niet te veel belasting hoeven betalen en de auto een beetje in de buurt kunnen parkeren. Aan de andere kant ken ik evenzoveel laagopgeleiden, die hun zorgen over de sociale voorzieningen in hun buurt, het kunnen meedoen in de maatschappij of het onderhoud van hun wijk prima op de politieke agenda kunnen krijgen. Die politiek super-actief zijn. En die mij regelmatig onder tafel discussieren met hun kennis van zaken. Volgens mij ligt het gewoon in de aard van het beestje. Politiek interesseert je, of niet. Je bent betrokken bij de maatschappij, of niet.
Zowel ik, als een aantal van mijn politiek-betrokken kennissen komen uit een volks- tot middenklasse milieu, waar de hoogst genoten opleiding (zeker onder de generatie van onze ouders) een niet afgeronde lts of huishoudschool is – want van school gegaan om te gaan werken. Zelf ben ik door mijn ouders gestimuleerd om kansen te grijpen en altijd nieuwsgierig te blijven. Mijn politieke carriere is dus niet het gevolg van mijn opleidingsniveau, maar van mijn persoonlijkheid. Ik ben nu eenmaal bemoeizuchtig en nieuwsgierig aagje, dat graag het naadje van de kous wil weten. Dáárom ben ik gaan studeren. Dáárom ben ik in de politiek beland.

Natuurlijk moeten we ons zorgen maken over de kloof tussen burger en politiek. Maar het is te makkelijk om puur het opleidingsniveau van politici als belangrijkste oorzaak hiervoor aan te wijzen. In het onderzoek stelt men: “de lager opgeleide achterban herkent zich niet in de koers van het hoogopgeleide kader en stapt massaal over naar nieuwe volkspartijen als de SP en de PVV. De PVV is bij uitstek een partij van lager- en middelbaaropgeleiden.” Maar Geert Wilders is zelf hoger opgeleid, en van zijn 8 fractiegenoten hebben er 7 een HBO- of universitaire opleiding op hun CV staan…

Ik heb de wijsheid niet in pacht – al heb ik een universitaire (beta) opleiding. De kloof tussen burger en politiek is niet in één dag te dichten. Politiek – en politici – moet aansprekend zijn, dichtbij mensen staan, luisteren naar wat er leeft en mensen een stem geven. Alle mensen. Iedere dag. En daar doe ik en mijn partijgenoten onze uiterste best voor. Niet omdat we gestudeerd hebben, maar omdat dat nou eenmaal in de aard van het beestje zit.