Archive for the ‘Geen categorie’ Category

vrijdag, 08 januari 2010

Kaartje kopen

 

Kaartje kopen
Er was eens een meisje met een seizoenskaart voor NAC, die dacht dat ze haar plaats voor de Kwartfinale KNVB-beker vanaf 8 januari 15:00 uur terug kon kopen. Tot ze een mailtje kreeg van haar mede supporters, met de vraag of ze haar kaartje al had. Het meisje – blont, natuurlijk! – keek nog eens goed op de webzijde van NAC, schrok zich een hoedje! Ze had maar tot vanmiddag om een kaartje te kopen. Snel googlede ze de dichtstbijzijnde Primera, en vond er één om de hoek van haar kantoor. Gelukkig, dat kon even snel in de lunchpauze. Minder gelukkig, dat haar kantoor in Den Haag stond. En de Primera in een volksbuurt.

Het blonde meisje liep de Primera binnen. Vijf mannen stonden met lotto-mapjes aan de balie. Nonchelant bladerde het meisje in een willekeurige glossy. “Zeg ‘t ‘es”. Het meisje schrok op. Zes heren keken haar geïnteresseerd aan. “Zij waren voor mij”. De man achter de balie zei: “Dat gaat uren duren, al die loten controleren”. Uren? Zo lang had ze geen pauze. Ze schoof haar geel-zwarte seizoenskaart snel over de groen-gele balie. De man keek haar indringend aan maar zei niets. Het meisje liet haar ingehouden adem ontsnappen. “NAC – Go Ahead Eagles, toch?”, riep hij door de zaak. Vijf heren draaiden zich abrupt naar het meisje. De man achter de balie grijnsde. Het meisje zocht dekking.

“NAC-Go Ahead?” “Dat is toch voar de bekah?” “Op papieah motte ze kunnah winnah” “Ja, op papieah” “Adoa zoa voaliesah”*) Er volgde een levendige voorbeschouwing van de wedstrijd, gevolgd door een analyse van de spelers, Maaskant, het avondje NAC, mogelijke scheidsen… Alles in het Haags, doorspekt met verwensingen en ziektes. Het meisje luisterde met ingehouden lach.

Toen de heren na tien minuten even adem haalden, vroeg het meisje of ze mocht afrekenen. Afwezig gaf de baliemener haar haar kaartje en wisselgeld. De heren hadden het over Ado, Atteveld… De verwensingen en ziektes waren ernstiger geworden. Stilletjes verliet het meisje de Primera.

*)halfslachtige poging tot Haags… Je had er bij moeten zijn :-)

update @ 27/01/2010 Ze hadden gelijk: op papieah hadden we kunnen winnen

dinsdag, 05 januari 2010

Solveig’s Ring

 

Solveig's Ring - Vikingen in Breda
Toen ik enkele maanden geleden de aankondiging las van de muziektheatervoorstelling “Solveig’s Ring – Vikingen in Breda“, heb ik meteen kaarten besteld. Niet alleen uit nieuwsgierigheid – ik ben zover ik weet de enige Solveig in Breda – maar ook omdat de volledige productie, bestaande uit koor, solisten, acteurs en figuranten, door (semi)amateurs uit de regio van Breda gedaan werd. Er werd spektakel beloofd, echte zwaardgevechten, raven, magie, ontroering…

Feiten en fictie zijn met elkaar vermengd in Solveig’s Ring, een legende over de Vikingen in Breda. Het verhaal speelt zich af in de tijd van de Vikingen. Solveig, de dochter van Koning Magnus van Noorwegen, is uitgehuwelijkt aan een Schotse prins. Het schip waarmee ze de oversteek maakt, komt op de Noordzee in zwaar weer terecht. Solveig slaat overboord en spoelt bewusteloos aan op een strand. Goedwillende krachten ontfermen zich over haar en brengen het meisje naar Galar, een verstoten man met genezende gaven die in de bossen rond het toekomstige Breda woont. Solveig, die aan geheugenverlies lijdt, herstelt niet. Galar zoekt hulp in het dorp. Arnout en zijn zus Isolde trekken zich het lot van het vreemde meisje aan. Arnout brengt haar naar een magische plek: de koortsboom in Overa. Maar niet iedereen is gediend van Solveig’s aanwezigheid. Zeker niet als blijkt dat ze een Noorse prinses is en de gevreesde Noormannen die Antwerpen bezet hebben, naar haar op zoek zijn. Het gerucht gaat dat ze Breda al naderen. Angst slaat om in blinde woede die zich op de onschuldige Solveig richt. Is het onheil nog te keren

Vanavond was de premiere in het Chasse Theater in Breda en ik ben niet teleurgesteld. In tegendeel! Wat een meeslepend verhaal, prachtige kostuums, sfeervolle muziek, overtuigende zang, dans en adembenemende decors. Ik werd helemaal in het verhaal getrokken – moest me inhouden niet op te springen als er op het toneel ‘Solveig!’ geroepen werd – en de ovatie aan het eind was absoluut verdiend! Jammer dat de voorstelling maar twee dagen draait, want het was een bijzonder sterk staaltje totaaltheater.

maandag, 04 januari 2010

Treinleed

 

Als doorgewinterde (sic) treinreiziger heb ik alle vertragingen en treinuitval van de afgelopen weken heel ‘zen’ gedragen. Twee maal ben ik al op vertrekstation Breda gestrand, op Oudjaarsdag reed de trein, met sfeervolle vonken vanaf de bovenleiding, tot Lage Zwaluwe – en keerde daarna om. Overmacht door weersomstandigheden, hé, kan gebeuren toch? Thuiswerken is een goed alternatief. De uitdrukking ‘ijs en weder dienende’ is in tijden niet meer zo letterlijk te gebruiken geweest!

Vanmorgen reden we op tijd en op normale snelheid tot Rotterdam. Alwaar we na 5 minuten stilstaan te horen kregen dat we niet verder gingen wegens een ‘aanrijding met een persoon bij Rijswijk’. En toen was ik niet zo ‘zen’ meer. En ik was niet de enige. Terwijl de forensen in kolonne naar naar spoor 13/14 – omrijzen via Gouda – liepen, was het onbegrip niet van de lucht. Niet in de richting van de NS, niet richting Prorail, of de sneeuw dit keer. Nee, alle onbegrip ging richting de ‘een persoon’.

Nu zijn treinforensen over het algemeen begripvolle, relaxte reizigers. Vierkante wielen, kapotte bovenleidingen, bevroren wissels, verkeerde sneeuw, tekort aan materieel, koffiedrinkende conducteurs… We kunnen het aan. We zuchten even diep en reizen om, wachten op een bus, nemen nog een bakkie koffie, bellen naar huis of werk. Kan gebeuren, toch? Waar treinforensen geen begrip voor hebben zijn springers. Niet omdat ze – cru gezegd – ongemak voor ons opleveren, maar omdat een springer, naast zijn directe omgeving, nog iemands leven ingrijpend beinvloedt. Dat van de machinist. Want dat was de meest gehoorde opmerking in de treinforensenkolonne: “Ik snap best dat iemand het niet meer ziet zitten, maar ik vind het zo rot voor de machinist”. Laten we hopen dat het goed gaat met hem of haar.

Laten we hopen op zo min mogelijk vertraging in 2010.

donderdag, 31 december 2009

Eindejaarsrally

 

Dag 2009!
Direct na de commissievergadering *hop* het vliegtuig in voor een welverdiende – al zeg ik het zelf – vakantie naar Cuba: bijzonder land, zon, zee, strand, sigaren, rum, Santiago de Cuba, luieren, scooteren, het binnenland in, prachtige natuur, trotse mensen, spagaat tussen gewenst kapitalisme en geliefde sociale zekerheid… Na een week 30 graden *hop* via de Nederlandse vrieskou en sneeuw *hop* de raadsvergadering in. Opening van twee nieuwe – gratis – fietsenstalingen, opening van speeltuin ‘De Zon’. Fractieafsluiting van 2009 in besneeuwd Teteringen en *hop* weer aan het werk – toen de treinen weer redenSerious Request gevolgd via tv, radio en internet. Kerst bij zijn ouders, kerst bij mijn ouders, minimal techno feestje in Boxmeer. Kappersbezoek: mooi rood is niet lelijk. *hop* 3 dagen werken – mits de treinen rijden

2009 is bijna voorbij. Het was een mooi jaar – niet mijn beste – met ups en downs, en vooral erg druk. Ik zou me voor 2010 kunnen voornemen om het wat rustiger aan te doen, maar ik doe nooit beloftes die ik niet kan waarmaken. Dus. Maar ik beloof wel dat ik u van al mijn activiteiten op de hoogte zal houden – ongeacht wat de Koningin daar van vindt – via dit blog, Twitter, Hyves, Facebook… Of ik spreek u in levende lijve, in de stad, op een feestje, in de trein…

Ik wens u een gelukkig en sociaal 2010 toe. Een jaar om nooit te vergeten – dat het maar weer groots en meeslepend mag zijn… Zing, Vecht, Huil, Bid, Lach, Werk en Bewonder!

dinsdag, 08 december 2009

Fietsbrug

 

Al enige tijd staat de fietsbrug over de A27, die Bavel met Nieuw-Wolfslaar moet verbinden hoog op de agenda van de raad. Er wordt al jaren over gesproken, maar ondertussen ligt er nog steeds geen fietsbrug. Wethouder Wilbert Willems gaf in oktober aan dat de realisatie van het oorspronkelijke stalen ontwerp niet meer niet meer binnen de financiele kaders mogelijk was. Toen is ons gemeld dat er een mogelijkheid was om de brugconstructie niet in staal, maar in beton uit te voeren. In dat geval is een besparing van ongeveer 1 miljoen euro mogelijk en kunnen de jaarlijkse onderhoudskosten met bijna de helft omlaag.

Vanavond mochten wij tijdens de commissie Milieu en Mobiliteit onze voorkeur uitspreken. Staal of beton. De meeste partijen die voor me spraken, hadden geen uitgesproken voorkeur – als er maar snel een brug kwam. De SP wilde zelfs helemaal geen fietsbrug meer, aangezien volgens een enquete van hen zelf, 51% van Nieuw-Wolfslaag hem ook niet meer wilt. Ben Akkermans van de Dorpsraad Bavel zei, dat hij deze geluiden niet kent en dat Bavel hem dolgraag wilt. Onze voorkeur was duidelijk:

Ik zal het kort houden: er is al te vaak over de Fietsbrug die Bavel met Nieuw-Wolfslaar moet verbinden gespróken en geschreven, het wordt tijd dat hij er eens komt! De basisscholieren die de brug oorspronkelijk zouden gaan gebruiken, gaan ondertussen al bijna naar het voortgezet onderwijs!

Zoals we zojuist hoorden van de voorzitter van Dorpsraad Bavel: Voor de bewoners maakt het niet uit wát voor brug er komt – staal of beton, het is hen om het even – als er maar binnenkort een fietsbrug komt. Zoals ook al bleek uit onze motie bij de begroting, kiest de PvdA voor een sobere, binnen de financiering passende, veilige fietsbrug, die op korte termijn kan worden gerealiseerd. Het betonnen alternatief heeft dus de voorkeur van de PvdA.

De wethouder gaf aan dat dit betonnen alternatief, net als het stalen ontwerp, ook eind 2011 kan worden gerealiseerd – mits er niet al te veel vertraging optreedt bij de vergunningsaanvraag. Om bezwaren te verminderen – en hopelijk te vermijden, wil de PvdA u dan ook meegeven, dat u zo snel mogelijk een Breda Bericht uit laat gaan over het besluit. Communicatie met de belanghebbenden is van groot belang. Daarnaast willen we u meegeven, ervoor te zorgen dat het betonnen ontwerp het goedgekeurde stalen ontwerp zo veel mogelijk benaderd. We hebben de foto’s gezien, en het ziet er goed uit, maar je hebt beton en beton, en sommige mensen kijken op de fietsbrug uit, dus dat het maar niet van dat lillike beton wordt.

Overigens, heeft de PvdA begrepen dat de werkgroep bijna klaar is met de inrichting van de wal, en ik wil er dan alvast voor pleiten dat er ook vanaf Nieuw-Wolfslaar zuid een toegangsfietspad richting de fietsbrug komt.

Ten slotte, Laten we nu niet te lang stil staan bij het verleden, en er gewoon voor de bewoners van Bavel en Nieuw-Wolfslaar voor zorgen dat er op korte termijn een fietsbrug ligt!

De andere fracties ondersteunden de wethouder later ook, toen hij aangaf voor beton te willen gaan. D66 sprak zich niet helder uit, en wilde nog langer onderzoeken waar en wat er precies mis is gegaan. Dat bevreemdde mij, aangezien juist zij het meest aandrongen op een snelle oplossing.

Eind goed, al goed? Hopelijk blijkt het geen betonnen fietsbrug te ver…

Update @ 23/12/2009 Lees hier het Breda Bericht, waarin aangegeven wordt dat het College van burgemeester en wethouders afgelopen week heeft besloten om een betonnen in plaats van een stalen brug aan te leggen. Ook de financiering van aanleg en onderhoud is door dat besluit geregeld. De bouw van de fiets- en voetgangersbrug kan begin volgend jaar worden aanbesteed. Nog even geduld – tot 2011… maar dan ligt er een fietsbrug!

vrijdag, 04 december 2009

Zo mooi

 

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=aePWkeDxRjE]

dinsdag, 01 december 2009

Doe mee

 

PvdA !Deze zomer heb ik – na lang nadenken en gesprekken met dierbaren – besloten me weer kandidaat te stellen voor de gemeenteraad namens de PvdA in Breda. De sollicitieprocedure ingegaan, keurig alle formulieren ingevuld, een pittig sollicitatiegesprek gevoerd met een commissie en daarna volgde het Grote Afwachten.

Twee weken geleden kwam het verlossende woord en kreeg ik mijn conceptplaats op de conceptkandidatenlijst voor de komende Gemeenteraadsverkiezingen te horen. En dat was best een goede plaats! Maar – resultaten uit het het verleden zijn geen garantie voor de toekomst, guidelines only, subject to changes – het was een conceptplaats op een conceptlijst. Vier jaar geleden veranderde er ook nog vanalles tijdens de Ledenvergadering waarop de kandidatenlijst werd vastgesteld…

Gelukkig had ik niet heel veel tijd om echt zenuwachtig te worden, want de door ManLief gebouwde campagnewebsite www.marjaheerkens.nl moest van content voorzien worden, om op de ledenvergadering gelanceerd te kunnen worden.

En toen was het moment daar. We mochten ons nog kort voorstellen. Daarna werd er gestemd.Nummer 1 – de lijsttrekker – stond al vast. Nummer 2. Tegenkandidaten? Nee. Iedereen voor? Ja. Applaus. Nummer 3. Tegenkandidaten? Nee. Iedereen voor? Ja. Applaus.Nummer 4. Tegenkandidaten? Nee. Iedereen voor? Ja. Applaus. Nummer 5… En pas toen mijn buren me feliciteerden, realiseerde ik me dat ‘mijn’ plaats 4 bij acclamatie was vastgesteld.

Ook de rest van de lijst werd zonder al te veel wijzigingen vastgesteld. De website ging vlekkeloos live en lijsttrekker Marja Heerkens verstuurde haar eerste tweet (te volgen via http://twitter.com/marjaheerkens):

PvdA kandidaten zijn bekend. Ben blij dat ik met deze ploeg aan het werk kan.
22:58 PM Nov 30th from mobile web

De komende maanden gaan druk worden, heel druk. We staan er landelijk niet geweldig voor, maar we gaan er tegen aan. We zijn nog lang niet klaar met de stad. In de afgelopen 4 jaar heeft de PvdA, met de slogan “Alleen in een mooie stad kun je mooie dingen bouwen!” gewerkt aan een sociale stad waarin mooie dingen zijn gebouwd. In ons nieuwe verkiezingsprogramma bouwen we hierop voort. Door de economische crisis leggen we nu een accent op meedoen in de samenleving. Daaraan willen we werken. Juist deze tijd vraagt om een stabiel en betrouwbaar sociaal-economisch beleid. En om kansen voor Bredanaars om mee te kunnen doen. Daarom kiezen we voor “Samen kansen creëren in Breda!” Laat de campagne beginnen!

Dus: ga naar Marjaheerkens.nl en lees onze plannen voor een Breda waarin iedereen mee kan doen. En stem 3 maart 2010 op Marja Heerkens!*)

U mag ook gewoon op mij – plaats 4 - stemmen, als u dat leuker vindt, hoor!

donderdag, 26 november 2009

Rondhangen

 

Hangen in Dirk-Jan stijl...

‘sMiddags tijdens de PvdA Breda Dag van de Wijkveiligheid had ik een gesprek met Joyce en Katja van het Samen Er Tegenaan (SET) team van Surplus Welzijn.

Het SET-team heeft 2 doelen: ze wordt ingeschakeld bij (hang)jongerenoverlast (mits geen criminaliteit) én doet aan individuele hulpverlening (het zgn contactteam). In het eerste geval werken ze bemiddelend en/of als intermediair (tussen wijkagenten, jongerenwerkers, jongeren en wijkbewoners). Ze wijzen de jongeren er op dat ze overlast veroorzaken – vaak realiseren ze zich dat niet! – en ze brengen de buurtbewoners met hangjongeren in contact. Vaak is wederzijds begrip al voldoende om de overlast te verminderen of te laten verdwijnen. Soms wordt er samen met jongeren gekeken of er een alternatief is, zoals een openstelling van een jongerencentrum of wordt er een overdekte hangplek gecreeëerd (zoals gisteren nog bij de Scheldestraat).

De individuele hulpverlening gebeurt vaak vanuit het PCO overleg van het Veiligheidshuis. Daar ‘krijgen’ ze vaak de jongeren, die nog niet urgent genoeg zijn voor andere instanties zoals jeugdzorg, of waarvoor nog geen concrete hulpvraag bestaat. Aangezien het contactteam niet gebonden is aan protocollen, kunnen ze preventief in actie komen. Ze gaan op huisbezoek en maken de jongeren ‘warm’ voor hulp. Als advies aan de PvdA gaven ze mee: Kom los van de protocollen en doe wat nodig is! Onderneem preventief actie, zonder directe hulpvraag.

Aangezien jongeren overdag niet hangen – als het goed is zitten ze op school of op hun werk – kon ik niet mee het veld in. Dat heb ik vanavond wel gedaan. Als onderdeel van een (verlengde) pilot in samenwerking met de politie, wordt het SET-team op dinsdag- en donderdag ingeschakeld om op (jongeren)overlast meldingen af te gaan, in plaats van de agenten. Normaal gebeurd dit op de scooter, maar vanwege het weer werd vanavond de auto genomen. Gelukkig, want ik heb sinds halverwege de jaren 90 van de vorige eeuw niet meer op een scooter gereden…

Er waren geen overlastmeldingen, dus hebben we enkele bekende hangplaatsen bezocht – maar het werd als snel duidelijk dat het vanwege de stortregen een rustige avond zou gaan worden. Tijdens de rit vertelden Joost en Lieneke meer over de werkwijze van SET, de netwerken die ze gebruiken en de korte lijnen met bijvoorbeeld gebiedsbeheerders, wijkagenten en het straatteam van Novadic Kentron. Daarna zijn we naar Jongerencentrum Galaxy in de Haagse Beemden gegaan – voor een bakje koffie én om meer te horen over het autocrossproject dat daar door en met bezoekers van het jongerencentrum is opgezet.

Weer terug op het Surplus-kantoor heb ik Joost en Lieneke bedankt voor de interessante avond. Meteen werd ik uitgenodigd om in de zomer nog een keer mee op pad te gaan: “Dan is het een stuk drukker buiten!” Staat genoteerd!

ps. Lees hier meer over 10 jaar SET.

vrijdag, 20 november 2009

Omen sit Nomen

 

Sinds ik bijna drie jaar geleden getrouwd ben, krijg ik regelmatig de vraag: “Hoe heet je nu eigenlijk?” Waarop ik dan altijd glimlachtend antwoord: “Solveig”. Na enkele diepe zuchten en rollende ogen volgt dan de obligate vervolgvraag: “Nee, qua achternaam?” Als ik dan naar eerlijkheid en volledigheid antwoord “Van Mourik – Van der Bruggen” zijn er twee mogelijke reacties. OF ik kukel vele treden van de emancipatieladder (terwijl manlief altijd bonuspunten scoort, omdat hij mijn achternaam voorafgaand aan de zijne heeft aangenomen) OF men vindt dat ik moet kiezen voor één van de twee, want dit is toch veel te lang?

Pardon?! Te lang?! Tsk! De achterliggende symboliek van de naam van mijn vader gecombineerd met die van mijn man blijkt niet iedereen te begrijpen. Te lang, blijft het oordeel. Snapjetochwel, niet te onthouden. Punt. Maar, uh, waarom kan ik dan niet gewoon Solveig heten. Niets erachter, alleen Solveig. Dat is MIJN naam. Zo’n gek idee is dat toch niet? Denk aan Pele, Leonardo, Ronaldo, Vennegoor of Hesselink: als het bij voetballers kan, waarom dan niet bij het gewone voetvolk?!

maandag, 16 november 2009

Stadsgesprek Wijkveiligheid

 

Aantekeningen maken op tafel!

Als raadslid ga ik graag naar Stadsgesprekken. Stadsgesprekken zijn bijzondere ontmoetingen in allerlei vormen over een verscheidenheid aan onderwerpen op bijzondere momenten en locaties. Iedereen kan meedoen aan een stadsgesprek en de insteek is positief. Dus toen ik een uitnodiging ontving om mee te doen aan het Stadsgesprek over Wijkveiligheid in Electron, ging ik daar graag op in!
Wat maakt uw wijk veilig? Een veilige omgeving is belangrijk voor een mens, want dan is het pas mogelijk om vrijuit te bewegen en initiatieven te nemen. Wanneer voelt u zich veilig in uw wijk? Hoe levert u een bijdrage aan de veiligheid in uw wijk? Wie of wat zou u kunnen helpen om de wijk veiliger te maken?

Dit was de eerste, oriënterende avond. Er waren veel verschillende mensen, veel professionals van de Dag van de Wijkveiligheid aanwezig. We gingen in 7 groepen uiteen om te praten over waar we aan denken bij ‘Wijkveiligheid’, persoonlijke verhalen te vertellen over onze bijdrage aan veiligheid én uiteindelijk tot nieuw onorthodoxe ideeën te komen.

Aan onze tafel ging het vooral over hangjongeren en hoe inrichting van de buitenruimte (wijk)veiligheid kan bevorderen. Waarderend vernieuwen blijft een leuke, inspirende manier om met elkaar tot ideeën te komen. Leuk: we kregen aan het begin een lege (gefrankeerde) ansichtkaart mee, die we aan iemand moesten sturen, om daarop onze ervaring van de avond te schrijven én die persoon uit te nodigen voor het volgende stadsgesprek over wijkveiligheid in het voorjaar. Ik nodigde een partijgenoot uit, en vroeg haar mee te denken over een “Vrouwenschouw” van de openbare ruimte. Ik zal wel weer op mijn donder krijgen van über-feministen, maar veel vrouwen denken anders over ‘gezellige’ bosjes, ‘veilige’ tunneltjes en vrijliggende slechtverlichte fietspaden dan mannen….

Een aantal ansichtkaarten werd voorgelezen door deelnemers. Indringend was die van de buurtvader, die de kaart stuurde naar de buurman van het wijkgebouw Geeren-Noord (die hen niet kende maar wel met een scheef oog aankeek) om eens kennis met elkaar te maken…

Film binnenkort op – de net niet e-participatie-award-winning interactieve website van de Gemeente: www.breda-morgen.nl