vrijdag, 02 juli 2010

Oranjegevoelens

Oranjegevoelens
Ik heb vandaag hetzelfde gevoel als op de dag dat ik gebeld zou kunnen worden over mijn eindexamenuitslag. Geslaagd, of toch gezakt? Of op de dag dat ik te horen zou krijgen of ik mijn baan zou krijgen, of het toch nét niet geworden was. Het gevoel tussen hoop en vrees. Kriebels. Spannend. Zenuwachtig. Weten dat je er niets aan kunt doen, behalve lijdzaam afwachten.

Vanmiddag speelt Oranje tegen Brazilë. Kwartfinale. En ik wieber al de hele ochtend tussen hoop en vrees.

Ik hoop zo dat ‘we’ vandaag winnen. Ik gun het ons. Niet alleen om voetballend revanche te kunnen nemen op de afgelopen twee ontmoetingen met Brazilië op dit niveau (wie herinnert zich niet de onterechte 3-2 in 1994 of de strafschoppen in 1998?), maar ook omdat Oranje van Nederland even één maakt. We denken even niet aan de moeizame coalitievorming, de toenemende intolerantie en de enorme bezuinigingen die ons boven het hoofd hangen. We hopen. Samen. Hele wijken verbroederen. Ruzies zijn bijgelegd met gezamelijke oranjeversiering in de straat. Voetbalpoules zorgen voor hilariteit en vriendelijke rivaliteit op het werk. We kijken met z’n allen in een kroeg, op de markt of in een partytent. Even zijn we verlost van de hokjes, partijen en teams.

Ik vrees dat ‘ze’ vanmiddag verliezen, door een discutabele scheidsrechtersbeslissing of één kleine moment van onoplettendheid. En ik vrees dat als dit gebeurd, wij in Nederland weer met een harde klap van die oranje wolk af op aarde terugvallen. Dat we ons weer terugtrekken in onze eigen hokjes, huizen en kliekjes. Met de oranjeversiering verdwijnt ook de verbroedering. We gaan weer klagen over het weer, de regering, de buren, de buitenlanders… Ik vrees de terugkeer van de onverschilligheid, intolerantie en negativiteit.

Ik weet dat hopen dat het voor altijd zo gezellig en gemoedelijk blijft, ook zonder WK, ijdele hoop is. Maar misschien als dit gevoel van ‘samen’ nog net even wat langer duurt, blijft er iets van hangen. Hoop ik.

Ik hoop zo ontzettend dat Oranje vanmiddag wint…

update @ 19:15 PM: Hoop doet leven, dat is duidelijk. Nog minstens vier dagen extra in de ban van Oranje. Man, man, man… Wat een wedstrijd! Brazilië VERSLAGEN met 2-1! Pfff, supermooi, maar wat een thriller. Na de eerste helft had ik de hoop opgegeven, ik was al blij dat het geen 2-0 was. Maar de tweede helft: Het leek wel een ander team. De ontlading op de Grote Markt in Breda na de 1-1 en de 2-1 was onbeschrijfelijk. En die laatste 10 minuten… killing: handenwringen, nagelbijten en een hartslag boven de 200. De emoties na het laatste fluitsignaal. Dóór naar de halve finale – ten koste van Brazilië! Ongelofelijk! Gelukkig hebben we de foto’s ook nog…

Tags:

Leave a Reply