donderdag, 18 juni 2009

Oma 3.0

We can do it!
Mijn Oma is een ‘Grande Dame’ van twee generaties voor mij. Ooit wilde ze lerares worden, maar werd door omstandigheden secretaresse. Ze had het prima naar haar zin op kantoor. Toen ze trouwde, moest ze stoppen met werken. Zo ging dat toen. Ze deed het huishouden en werd moeder. Ze kookte en zorgde voor de kinderen. Ze voegde zich naar haar rol. Zo hoorde dat. Ze had er vrede mee.

Tijdens onze wekelijkse bakjes koffie praten we over mijn werk, mijn (politieke) carriƫre, de bewuste keuze om moeder te worden of niet, kortom de onafhankelijkheid van vrouwen in deze tijd. Ze vindt het geweldig wat er nu kan. Toch heeft ze geen spijt hoe haar leven gelopen is. Ach, zo was het toen nou eenmaal gewoon.

Vanavond zocht ik iets in mijn handtas en mikte de hele inhoud op tafel. Tussen de papperassen lag de Opzij. Oma pakte hem, bekeek de voorkant en legde hem voor haar. Gekscherend vroeg ik, of ze hem wilde houden, ik had hem toch al uit. “Dank je”, zei ze, “Weer eens wat anders dan de Libelle”.

Jeetje, mijn Oma krijgt op haar 95ste interesse in feminisme. Hmmm, als ik tot de derde golf van het feminisme behoor, tot welke golf behoort mijn Oma dan?

Tags:

Leave a Reply