Ik werrd err laatst door een vrriend op gewezen dat ik een vrreemde err heb. Leuk vrreemd, niet storrend vrreemd. Inmiddels heb ik begrrepen dat mijn err helemaal niet vrreemd is – hij is alleen niet zo standaarrd in Brrabant. Mijn err heeft zowaar een officiële benaming én staat enorrm onder drruk van de Gooise ej.
In Nederland komen verschillende soorten r’en voor. Deze zijn grofweg in te delen in drie categorieën. Zo is er de tongpunt-r, waarbij de punt van de tong de bovenste tanden raakt. De huig-r, ook wel brouw-r, wordt achterin de keel gemaakt. En dan is er de Gooise ej. Gek genoeg zijn taalkundigen het niet eens waar in de mond de Gooise r wordt gemaakt. Lang gold in de logopedie de tongpunt- r als de enige correcte. Hij moest dan liefst duidelijk getrild worden uitgesproken. Deze r, die als de oudste in het Nederlands geldt, komt nu vooral nog in dialecten voor, met name in Zeeland en de noordoostelijke provincies. In het moderne Standaardnederlands is hij zeldzaam. Daar hoor je de tongpunt- r meestal in een afgezwakte, niet-getrilde vorm. (bron)
Há. Zie je wel. Mijn rr is niet vrreemd: hij is keurrig en correct. Ik sprreek met een perrfecte “duidelijk trrillende tongpunt-r”, aangeleerrd omdat ik de huig-r niet fatsoenlijk uit mijn strrot kon krijgen. En met mijn rr – de oudste in Nederrland! – verrklaarr ik hierrbij de oorrlog aan de Gooische ej!
