“Mag ik je legitimatie even zien?” vroeg de cassiere, nadat ik om een pakje rode Gauloises had gevraagd. Verbouwereerd keek ik haar aan. “Pardon?”. “Dat moeten we tegenwoordig vragen, als klanten onder de twintig sigaretten of drank willen kopen”, antwoordde ze verontschuldigend. Met een grote grijns pakte ik mijn paspoort en hield die naast mijn hoofd. Een bekende achter me in de rij kon zijn lachen niet meer inhouden. Na een korte blik op mijn paspoort draaide ze zich om naar het sigarettenshap. Ik grijsde nog breder. “Vierenhalve euro, alstublieft”. “Dank je”, zei ik – uit de grond van mijn hart – toen ze me de sigaretten gaf.
Ja, misschien had ze een lange dag gehad of haar bril niet op, maar dit deed me erg goed, twee weken voor mijn 33ste verjaardag!
