Ik was vast niet de enige die dacht: “Ligt het nou aan mij of is God overal tegenwoordig?” De foetus-folders, de Darwin vs God discussie, ‘Jesus Redt‘ op daken… Nu is er een atheismecampagne – en deze gaat indirect eigenlijk ook over God.
Ik moest glimlachen, toen ik van het billboard langs de A4 hoorde. Leuke actie, dacht ik, die zet mensen aan het denken. Het glimlachen verging me snel, toen ik wat reacties op de campagne las en hoorde. In EO’s Netwerk hoorde ik de voice-over zeggen, dat het een reactie is op assertieve christenen, en inspeelt op de angst dat christenen het land over gaat nemen, nu de Christen Unie in de regering zit. Mijn wenkbrauwen gingen acuut in frons-stand. Verderop in de reportage ging de initiatiefnemer van de atheismecampagne in gesprek met de man met het ‘Jezus Redt’-dak. Nou ja, gesprek…. De ‘Jesus Redt’-man probeerde de atheïst te overtuigen van het bestaan van God, bijna op het bekeren af. Toen heb ik gezapt.
Dat ik zelf pragmatisch atheist ben, heeft daar niets mee te maken. Ik ken veel mensen – naaste familie, vrienden, collega’s – die kracht putten uit hun geloof. En dat is mooi. Dat respecteer ik. Ik geloof alleen zelf niet. En dat wordt gerespecteerd door mijn gelovige vrienden. Ik wordt kriegel, wanneer mensen je proberen te overtuigen van het bestaan van God. Of de evololutietheorie – één van de pijlers van de geologie – weerleggen met bijbelcitaten. Of melden dat mijn leven zinloos is, als ik God niet accepteer. Er zijn grenzen. Ik heb mijn eigen overtuigingen en ik respecteer andermans geloofsovertuigingen ongeacht of ik het er mee eens ben of niet. (Flashback!)
Het lijkt wel politiek. God: je bent blijkbaar voor of tegen. Geen compromissen, geen nuances. De hamvraag lijkt me eerder of je in (een) God wenst te geloven of niet. Of het gewoon niet weet. En tja, dat mag een ieder voor zichzelf bepalen, toch?
