Geachte Minister Donner,
U wilt dat hoogopgeleide werklozen na een jaar WW elke baan accepteren die hen wordt aangeboden. Ook als die fors onder hun niveau is, of minder betaald, las ik afgelopen week in de krant. Dit klinkt logisch: werk is de basis, en het doel van de WW-uitkering is slechts om de werkloze periode te overbruggen, maar deze periode moet natuurlijk tot een minimum beperkt worden. U doet voorkomen, alsof hoogopgeleide werklozen de werkloze periode wil rekken en zich te goed voelen voor een lagere functie. Dat zij snobistisch elk aanbod van werk dat minder verdient of op een lager niveau is dan zij wensen van de hand wijzen.
De werkelijkheid is weerbastiger. Ik weet uit eigen ervaring, dat de crux hem niet in het accepteren van een baan zit. Allereerst krijgt een hoogopgeleide WW-er vrijwel geen aanbiedingen door bemiddeling van het UWV. Zelf heb ik niet de beste herinneringen aan het UWV, en ik ben – volgens een artikel in De Pers – daar niet de enige in. Hoogopgeleiden moeten het voornamelijk zelf doen.
Het probleem zit hem voornamelijk in het aangenomen worden op een baan op lager niveau. Ik heb heel vaak gesolliciteerd op MBO-banen, waarop ik werd afgewezen. Als ik dan nabelde, en vroeg naar de reden van de afwijzing, zei men, dat ze dachten dat ik me snel zou vervelen. Of niet in het team zou passen. Of dat ik waarschijnlijk na een korte periode weer weg zou zijn – een baan die wel op mijn niveau was zou accepteren. Veel P&O;’ers dachten dat het geen echte sollicitatie was, maar eentje ‘voor de sollicitatieplicht‘.
Beste Minister Donner, hoogopgeleide WW-ers willen dolgraag aan het werk, maar moet wel van twee kanten komen. En ik vrees dat in deze tijd van economische onzekerheid, waarin de banen voor iedereen niet voor het oprapen liggen, de hoogopgeleide WW-er niet uw grootste uitdaging gaan vormen.
Hoogachtend,
Mw. Drs. S. van Mourik – van der Bruggen
werkloos tussen 2003 en 2005 (en 104 afwijzingen, waarvan 60 op banen onder mijn niveau)
