Als politicus heb je altijd een standpunt. Je bent voor. Of tegen. Of soms wat genuanceerder: Ja maar, of nee mits. Wat je standpunt ook is, het is onderbouwd door argumenten. Goede argumenten – politiek en/of inhoudelijk –, want anders maakt je tegenstander gehakt van je in de politieke arena.
Als mens heb je ook vaak een standpunt. Maar dat hoeft niet altijd even goed beargumenteerd te zijn. Je vindt iets, omdat je dat gewoon zo vindt. Punt. Het is eventueel handig, om wat redenen of feitjes achter de hand te houden voor het geval je je persoonlijke standpunt wil verkondigen of verdedigen op bij de koffieautomaat, maar dat hoeft niet per se. Je mag iets gewoon ‘vinden’.
Zo vind ik fuchsia roze een mooie kleur. En ben ik van mening dat twee keer per week vlees eten voldoende is. Ik vind reality-programma’s hoogst irritant. En ik haat hardlopen. En soms vind ook wel eens ergens niets van. Dit alles vind ik, gewoon, zonder enige onderbouwing of diepere redenering.
Daarom vind ik dit artikel in de Vrouw van afgelopen zondag zo onnodig. En wel hierom:* Drie vrouwen geven een reden – overbevolking, chronische ziekte of een te druk leven – waarom ze geen kinderen willen. Ook in de reacties op het artikel worden redenen voor of tegen het willen van kinderen uitgebreid onderbouwd. Vreemd eigenlijk, dat je het ‘niet willen van kinderen’ als vrouw moet verdedigen onderbouwen. Blijkbaar is het niet geaccepteerd om te zeggen, dat geen kinderen wilt, zonder dat je daar een specifieke reden voor hebt.
U kent mijn standpunt in deze. En ook dit vind ik, gewoon, zonder enige onderbouwing of diepere redenering. Punt.
*Aangezien een weblog het digitale equivalent van de koffieautomaat is, onderbouw ik dit persoonlijke standpunt voor één keer.
