maandag, 09 juli 2007

Gewoon(te)

Terwijl ik mijn vreemde voorliefde nog een beetje probeer te verbergen – ontkennen doe ik niet – zag ik het iemand gewoon openlijk doen. Ik probeerde niet te kijken, maar stiekem deed ik toch. Met diepe bewondering, want zelf ben ik nog niet zover. Soms, als ik alleen in een treincoupe zit, doe ik het even. Stiekem. Zodra er iemand aan komt, stop ik meteen. Thuis durf ik het ondertussen wel. Ik durf steeds verder te gaan. Maar in een drukke bus vol forensen gewoon openlijk een flutromannetje lezen, zoals die man vanmorgen deed, daar ben ik nog niet klaar voor!

Tags:

Leave a Reply